دوبیتی 120

سلام و درود
سپاس از حضور پر مهرتان
سرفراز باشید
خدایش رحمت کناد ، آمین

سلام و درود
سپاس از حضور پر مهرتان
سرفراز باشید
خدایش رحمت کناد ، آمین

{ مقدمه }

كار نيكي حسن امروز بنا كرد يقين كين چنين كار يقين ،رستم و فرهاد نكرد
٭٭٭

زنده ياد حاج حسن مصطفايي دهنوي در سال 1295 هجري شمسي در قريه دهنو واقع در شمال شهر اصفهان ديده به جهان گشود. پدر او حاج علي مصطفايي معروف به « علي مصطفي » مصدق و معتمد دهنو بود و در محل همه ي مردم او را به مردي امين ، راستگو و درستكار مي شناختند .حاج حسن از كودكي راستي و صداقت و درستكاري را آموخت . همان گونه كه در اشعار ايشان نيز اين امر نمايان است . او با حضور در كلاسهاي قرآني قديم ، روخواني قرآن مجيد را همراه با نوشتن و خواندن و رسم الخط قديم آموخت . ايشان با طبع خدا دادي شعري كه داشت شروع به سرودن ابيات معنوي ، مذهبي و عرفاني و مدايح ائمه معصومين (ع) نمود . همچنين با حضور در انجمن هاي شعري و ادبي اصفهان و خميني شهر با شاعران معاصر خود آشنا گرديد و هر هفته در اين انجمن هاي شعري حضور فعال و چشم گيري داشت .
حسن ،آن خدا طبع شعرت بداد بفهم ، اين كه باشد خدا مهربان
٭٭٭
اين شاعر شيرين سخن در بيست و هشتم اسفند ماه سال 1371 در سن 76 سالگي دعوت حق را لبيك گفت و به ديار باقي شتافت . ثمره ي 76 سال زندگي اين شاعر گرانقدر اشعار بسيار زيبا و دلپذير است كه از ايشان به جاي مانده است . اشعار ايشان به صورت دوبيتي، غزل ، قصيده ، مثنوي ، تركيب بند و ترجيع بند و مدايح ائمه معصومين (ع) مي باشد .
حسن زِ نقش عمر تو ، اگر به يادگار ماند همين فضائل علي(ع) ،گر از تو يادگار شد
٭٭٭
كتاب (نسيم گلشن)برگزيده اي از دوبيتي هاي ايشان است كه در مضامين اخلاقي، عرفاني ، ارشادي ومذهبي مي باشد .اين مجموعه در سال 1387 به چاپ رسيد و در اختيار شعر دوستان و جامعه ادبي كشور قرار گرفت و اينك ديوان اشعار اين شاعر گرانقدر
شامل غزليات و قصايد و مثنويات و قطعات و تركيب بند و ترجيع بند و مدايح ائمه معصومين (ع) را كه مدت نه سال گردآوري آن طول كشيده است را به پيشگاه آقا امام زمان (عج) و
تمامي دوستداران شعر و ادب فارسي و جامعه ادبي تقديم مي نمايم و اميد وارم كه مورد رضايت حق تعالي نيز قرار گيرد .براي زير نويس ها از لغت نامه هاي دهخدا و معين استفاده گرديده است و سعي شده معاني نزديك به كلمه به كار رفته توسط شاعر ،براي زيرنويس نوشته گردد مصطفي مصطفايي دهنوي 1396
٭٭٭
از مرز قناعت نگذشتم كه من از خود آلايـش دنيـا و تجمّـل نـپرستم
ميلم نَـبُوَد با همه كس صحبت مستي تا خلق بدانند و نگويند كه مستم
هر با نظري،شعر مرا خواند يقين گفت من با نظرم با تو يقين، هم نظر هستم
بر غير نمك دادم و منّـت نـنهادم هركس كه نمك داد،نمكدان نشكستم
٭٭٭