دامن عشق

سلام بردوستان واستادان عزیزم
بعدازمدتها یه غزل نصف نیمه ی عاشقانه ی کوتاه نوشتم وچون خیلی گرفتارم بدون ویرایش ارسالش کردم
ابیاتش کمه میدونم که اگه بیشتربودبهترمیبود
وهمچنین م دربیت دوم مصراع اول مشکل وزنی داره
هردم مراکشانده یادت تادشت سبزواژه هایم
به نظرشمااستادان عزیزاگراینگونه ویرایشش کنم درست میشه؟
یادت مرا هردم کشیده تادشت سبزواژه هایم
ایاکشیده معنای کشانده رامی رساندیازیادجالب نیست
ویاهم که اینجوری
یادت مراهی می کشاند تادشت سبزواژه هایم

خوشحال میشم نظریاپیشنهادی اگرداریدبرای درست شدنش برام بنویسید
مصراع پنجم هم کمی مشکل داره
خورشیدلبخندم اگرچه بارفتنت پریده ازلب
خورشیدلبخندم اگرچه بارفتنت ازلب پریده است
ویا
خورشیدلبخندم اگرچه بارفتنت ازلب پریده
هرکدام درست تره به نظرتون عوضش کنم
پیشاپیش ممنونم ازتوجه همه ی شماعزیزان
بازم ببخشید اگرکه دیربه دیرمیام فصل برداشت زعفرانه ومام حسابی درگیریم چون واقعاکارپرزحمت ووقت گیریه خانوادگی بسیج میشیم هرسال والانم گرفتارمون کردم این ریزه میزه هابدجورمسوول تدارکاتم مثل همیشه

پاییزدوباره آمد
باشالی پراززیبایی
انارهادلربایی می کنندبرشاخه ها
بالبهایی ترک خورده ازسرمای آبان ماه
گلهاجشن تولدگرفته اند
بادامن کوتاه قشنگ بنفش
ودوباره عطرناب زعفران
مست کرده عابران را
چشم صحراروشن!
فصل پاییزاست وگلها دلربایی می کنند
عطرناب زعفرانی درفضاپیچیده است
✍️ جمیله عجم (ب.و)
دوستتان دارم هوارتاااا
یک باردیگه ویرایشش زدم کامل ان شاالله که درست شده باشه

برپیکرعریان شعرم پوشانده ام پیراهن عشق
هرکس که خوانده بیتی ازآن حظ کرده ازعطرتن عشق

یادت قلم رامی کشاندهردم به دشت واژه هایم
بانوی شعرم تاقیامت شدخوشه چین خرمن عشق

خورشیدلبخندم اگرچه بارفتنت ازلب پریده
پروازخواهم کردازاین شب بابالهای روشن عشق

دروسعت آغوش گرمت پروانه بودن حس خوبی است
درباورمن تاهمیشه تنهاتوهستی مامن عشق

عمری گذشت ازقصه اما لیلای احساسم جوان است
سرمی گذارم باردیگر مشتاق تربردامن عشق

خوشحال میشم اگه بازم مشکلی داره بهم بگید...

بسمه تعالی سلام علیکم
اگر در مورد وزن شعر توضیح فرمایید به سه نحو احقر توانستم بنویسم ندانم کدام طبق عروض نام صحیح این وزن است:

1- مستفعلن مستفعلاتن مستفعلن مستفعلاتن
2- مستفعلن مستفعلن فع مستفعلن مستفعلن فع
3- مفعول مفعولن فعولن مفعول مفعولن فعولن

مطلب بعد هردم صرفا برای پرکردن وزن آمده است و یا واژه هایم که میشد بدون یم بیاید یا شعرم در بیت مطلع یا ازآن ؟

حظ کردن عامیانه است یا خیر از برخی دوستان که سوال از عامیانه بودن لغتی میشود میروند از دهخدا از قرون ابتدایی شاهد مثال می آورند درحالیکه لغتی ممکنست هزار سال پیش عامیانه نبوده باشد الان باشد و بالعکس

مطلب بعد دقت کردم در ردیف عشق، این نحو گره زدن تک تک ابیات به ردیف کار بسیار زیباییست منتها بنظرم کار فراتر از اینست و ما در اغلب ابیات شاهد اینهمانی نمیدانم بگویم یا جایگزینی عشق با یکی از مفاهیم موجود در بیت هستیم

برپیکرعریان شعرم پوشانده ام پیراهن عشق
هرکس که خوانده بیتی ازآن حظ کرده ازعطرتن عشق

درین بیت ابتدا سخن از پیکر شعر است در انتها تن عشق یعنی شعر همان عشق است و عشق همان شعر
در بیت بعد اینهمانی دشت واژه ها یا زبان را با عشق شاهدیم البته به صراحت بیت اول نیست نمیدانم حسن است یا نه چون باید خرمن را مجازا دشت بگیریم و هذا نور علی نور
بیت بعد اینهمانی اندر اینهمانی تبارک الله. اینهمانی خورشید، لبخند، شادی، نور ، پرنده، پرواز با عشق
در بیت بعد درین که ردیف عشق همانند سایر ابیات بکار گرفته شده است یا نه تردید دارم و نیز اینکه آیا آن نحوه تساوق و اینهمانی وجود دارد یا خیر چون شمع را در خطاب تو معشوق میداند نه عشق بنظرم اگر بنحوی بیان میشد که شمع و معشوق عشق و بالعکس بسیار جالب بود معشوق عشق است در قرآن این کتاب بلاغت هم شاهدیم فرمود «إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ» یا ۞ لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ درین شریفه با دو نحوه کاربرد بر مواجهیم بر اول در معنای خودش اما بر دوم اینهمانی نیکوکار با نیکی را نشان میدهد
در بیت آخر البته شاهد تساوق لیلا یا معشوق با عشق هستیم اتحاد عاشق و عشق هم خوب بود می آوردید
اتحاد عاشق و معشوق و عشق