روزگار

اگرچه با دل ماکرد جفا جوانی یار
وفا نمی‌کند این روزگار هم به نگار
به مفتی دادبه بازار، عشق مست مرا
زند چوب هراج هم روزگار به یار
اگر که برده خاب را زچشم منتظرم
به گریه می کشدش از جفایی دلدار
قمار روی تو باختن اگر به قیمت جان بود
تو هم جان به در نمی بری ز تیر روزگار
به چوب  تو  چه ستم ها بشد به قلب  حزینم
چه می کنی که دهد چوب به دست ما دادخاه روزگار