درسِ سحرِ بیز رهِ مِئی خانیه قویدیخ
محصولِ دعانی رهِ دُر دانیه قویدیخ
یوز زاهد و عاقل جمع اِئدن خرمنی اودلار
بو داغ کی بیزده دلِ دیوانیه قویدیخ
سلطانِ ازل وِئردی بیزه گنجِ غمِ عشق
تا اوز گوتیریب منزلِ ویرانیه قویدیخ
قویمام اوره گه یول، داها بُت لار سالا مِهرین
مُهرِ لبینی سر درِ بو خانیه قویدیخ
بو خرقه ده بوندان چوخ ایک اوز لیکده یاراشماز
بنیادی ده بیز شیوه ی رندانیه قویدیخ
دوشمیش یولا بو کشتیِ حیران گِئدیر آخر
بیز جانِ فدا گوهرِ تک دانیه قویدیخ
منّت تارِیا بیزلره تای بی دل و دیندی
اول کس کی خردمند آدی پیمانیه قویدیخ
حافظ کیمی چوخ خاملی خیاللا سنه قانع
یا رب نه گدا همّتی بیگانیه قویدیخ
(۱۹۶/۱۴۰۳/۰۸/۱۶)
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم
سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد
تا روی در این منزل ویرانه نهادیم
در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم
در خرقه از این بیش منافق نتوان بود
بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم
چون میرود این کشتی سرگشته که آخر
جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم
المنه لله که چو ما بیدل و دین بود
آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم
قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ
یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم
وطبع شاعران و زیبای شما
هزاران درود درود