باب الحسین

صحن و سرای حسین قبله دلهای ماست
جان همه عاشقان فدای کرب و بلاست
جن و بشر بر  حسین گریه کنانند همه
گوش بده بشنوی ناله کنان مصطفی است 
دست به دامان اون جمله مرد و زنند 
از کرم و لطف او حاجت آنان رواست 
کرب و بلای حسین مأمن هر عاشق است 
به دردمندان بگو درد در آنجا دواست 
گریه کنانش همه اهل بهشت می شوند 
کشته ی شمشیر عشق خدا برو خونبهاست 
جمله شهیدان او فخر همه عالم اند 
که خون آنان عجین گشته به خون خداست 
تربت پاک حسین درد دوا می کند .
خاک شهیدان او ببین چه مشکل گشاست 
هر که حسینی بود پاک بود طینتش 
خاک به سر می کند هر آن که از او جداست 
بهشت را یک در است به نام باب الحسین 
که مدخل خاصه ی جمله اهل ولاست 
ببین که رضوان شده نوکر دربار او 
که عالمند ریزه خوار ، کرامتش تا کجاست