از نفس افتاده

درود بزرگوار
شورانگیز و زیبا بود
موفق باشید

سلام و درود، خدا قوت،
افغانستان، ایران خاوری، زیر چکمه های طالبان ابوسفیانی قرار دارد و حالا که ما، بُهت زده، سوختن سرزمین مولانا و خواجه عبدالله انصاری، سرزمین جگرگوشه ی فرهنگی خود را تماشا می کنیم، ای کاش دست کم، هریک، سروده ای در تسلیت به افغانستان بپردازیم و در این عاشورای حسینی، زینب وار، هِلهِله های یزیدیان زمان را خُنثی کنیم.
تقدیم به افغانستان مظلوم، تقدیم به جبهه ی ضد نادانی سترگ (آن هم به نام مقدس اسلام) و تقدیم به شما:

شرمنده ام که باز گرفتار می شوی
شرمنده ام که مَطلع خونبار می شوی

شرمنده ام که مهر نمی خوانَدَت به مهر
هم بی نگاهِ ماهِ مددکار می شوی

شرمنده ام از این همه تنهایی و غمت
شرمنده ام که فتنه ی اَشرار می شوی

افسوس! باغ پارسیِ پارسا سرِشت!
پوشیده از کلاغ سیَهکار می شوی

همسایه، هم تبار، هم آواز، هم نَشیب!
دشتی که رو به دلهُره، هموار می شوی

خاکِ فغان زده که به تاراج...! صبر کن
چندی اسیرِ طالبِ آزار می شوی

این بوف ها به طالعِ فردا نمی رسند
سیمرغ وار جلوه ی اسرار می شوی

آرام باش یوسف معصوم بی پناه!
فرمانروای مردم بازار می شوی.
#محمدعلی_رضاپور

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
آفرین برغزل
خوب و روان افزایت
شاعری کن چه خوش است
مخزن اشعار شدن