روزگار غریب

روزگار غریب

خسته ام هیوا!
از این آمد و رفتن ها
واز تمام آنچه مرا
پای می کند در بند
حس می کنم
خودم را در کوچه های هیاهو
گم کرده ام
دیگرنه آواز کبک و
شیهه ی اسب و
ناله ی نی
هیچ کدامشان عطش حوصله ام را سیر نمی کند.
آنقدر کلافه ام که دیگر
نشان آب و آینه را
از یاد برده ام.
یادم نیست!
کیُُُ؛کجا وچگونه؟
اما لهجه ام!
که بوی نان تیری های مادرم را می داد*
درهمین حوالی جا گذاشته ام.
آهای هیوا!
دلم برای ولایتمان تنگ شده است.
غروب که می شد؛
پشت خانه ی (مش جانعلی)*جمع می شدیم و
بزرگترها قلیانی چاق می کردند و
جوانترها (مل وگوشتیلی)* می گرفتند و
خویش را می آزمودند.
(مش صلی)* نیز هر غروب دوره می گرفت و
شاهنامه می خواند.
عده ای نیز؛ بخت خویش را(قاب) * می زدند و
گاهی هم خط یا شیر*
برنده را مشخص می کردو
هیچکس شکایتی نداشت.
دلهایمان صاف بودو
دستهایمان تا خدا می رسید.
سفره هایمان گسترده بود و
خانه هایمان بی در
آنقدر پرچین دیوارهایمان کوتا که
اگر گلی میشکفت ؛
همه با خبر می شدند.
واگر کسی از میانمان می رفت
همه در سوگ بودندو
چاله هامان خاموش*
چه روز گار غریبی؛هیوا!
آنقدر از خودم دور شده ام
که دیگر فکر می کنم
اینها همه ر‌ویا بودندو
من در خواب
دلم برای ولایتمان تنگ شده است .

هیوا !!!

اصطلاحات:
۱نان تیری:نوعی نان محلی بختیاری
۲مش جانعلی:مشهدی جانعلی یکی از اهالی چهارتنگ که به رحمت خدا رفته است.
۳مل وگوشتیل:نوعی کشتی محلی است که جوانان برای زور آزمایی انجام می دادند.
۴قاب:نوعی بازی بود که با دو مهره از جنس استخوان انجام می دادند.
۵خط یا شیر:با سکه ای که در هوا می انداختند برنده را مشخص می کردند.
چاله هامان خاموش:درگذشته رسم بر این بودوقتی جوانی ویا عزیزی از بین می رفت تا چهل روز هیچکس آتش در خانه اش روشن نمی کرد.

۶مش صلی:مخفف مشهدی صلبعلی است. یکی از شاهنامه خوانان قدیم زادگاهم چهارتنگ که چند سالی است به رحمت خدا رفته است.