ادبیات تلخ

مرا ملامت نکنید

چون نوشته هایم پر از رنج است

افسرده ام نخوانید

چون واژه هایم همرنگ غم است

ناامیدم نخوانید

با آنکه از درد میگویم ...

کاش میتوانستی

نانوشته هایم را بخوانی ...

نوشتن شغل من نیست بلکه

تکلیف من است ...

تکلیف من

شرح حال روزگار من است

هرکس روزگار عصر خویش را درک نکند

بیهوده زندگی میکند...

دوست داشتم

از افسانه های قدیمی مینوشتم

یا از قصه های عامیانه میگفتم ولی

روزگار تلخ ادبیات تلخ میخواهد...

کاش شبیه نقاشی بودم

که روزها برای فرار از کابوس های شبانه

رویاهایش را به حراج میگذاشت...

باور کن

سخت و دردناک است چیزهایی را بفمی

ولی نتوانی آنها را بفمانی...

عبدالله خسروی(پسر زاگرس)