اُغور به خیر

اُغُور به خیر خوب من ! شال و کلاه کرده ای!

باز ، بگو کدام ساده را تباه کرده ای !؟

باز خمار چشم تو دل که را ربوده است؟

کدام بنده را – چو من – نصیبش آه کرده ای !

که را کشانده ای به دام بی نجات عشق خود؟

کدام سر به زیر را به در ز راه کرده ای؟

کدام چشم و گوش بسته را نشانه رفته ای؟

" برای کی بساط رنج روبراه کرده ای " ؟(۱)

مَرَنج ! اگر چنین بدون پرده حرف می زنم

چرا که روز روشن مرا سیاه کرده ای

گرفتی از من آسمان ، نشاندی ام به روی خاک

جهان کوچک مرا شکنجه گاه کرده ای

هر آنچه را فرشتگان به سالها نکرده اند

تو ای فرشته ی زمین ! به یک نگاه کرده ای

روز به فکر روی تو ، شبم به یاد موی تو

مرا اسیر این خیال راه راه کرده ای

قبول می کنم که عشقم اشتباه بوده است

تو نیز اعتراف کن که اشتباه کرده ای

تو را خدا برای من نیافرید از ازل

بدان که در حق کسی دگر، گناه کرده ای