دل شکسته

امر فرمودید.اجابت کردم
دو بیت ابتدایی غزل چه رسالتی دارد؟
در این دنیای مینیمالها و هنرهای سفارشی و حوصله های خلاصه شده و گوشیهای فست شارژ مخاطب هر چند مخاطب خاص آن هنر هم باشد، کم طاقت است.
روزگاری مردم مینشستند تا نوازنده ۱۵ دقیقه پیش در آمد بزند .امروزه اگر " اینترو" ی آهنگ ( فاصله ی شروع تا خواندن خواننده) بیشتر از ۱۵ ثانیه باشد مخاطب بی حوصله میرود تِرَکِ بعدی!!
این مشکل هنرمند است؟
به واقع خیر ،منتها مخاطب حاضر نیست خودش را بالا بکشد .
اشتباه نکنید ،هنرمند هم جایز نیست خودش را پایین بکشد( اشتباه هولناکی که در هنر تجاری امروز در حال وقوع است)
منتها هنرمند موظف است چَک ِ اول را محکم بزند!!!
بعد که مخاطب را زمین گیر کردید بنشینید روی سینه اش و هرچقدر دلتان میخواهد فنون مختلف را اجرا کنید!
بدلیل ادبیات ناهماهنگ با شعر عذرخواهی میکنم منتها حدسم بر این است که گاها یک مثال خارج از ماجرا بیش از ده مثال نزدیک به ماجرا موثر است.
دو بیت ابتدای غزل اگر طوفانی هم از آب در نیاید لااقل باید گوش نواز و خوش خوان باشد ،حال اگر مفهوم عمیقی را مطرح نکند مسئله ی وحشتناکی نیست چند بیت دیگر فرصت باقیست!
مصرع ۲ و ۳ و ۴ خوب است ولی مصرع اول نیاز به لطف بیشتری دارد .ترجیح شخصیم این است که " دل شکسته ست" مصرع چهارم بماند برقرار و مصرع اول باز نویسی شود به گونه ای که در پایان مصرع چهارم خواننده یک داستان کوتاه خوانده باشد و شمه ای از حال و هوای کار دستش بیاید .همیشه معتقد بوده ام که مصرعها و ابیات پرسشی کارایی بالایی دارند.
مثلا
خبرت نیست گمانم،که اسیری داری...
سینه پر دردو جگر زخمی و" اشکش" جاری؟!
صحبت " از" قهر و کمی ناز و ادا نیست دگر
دل شکستست و ازین دست نیاید کاری

در مصرع ششم " جز از او از همه" هر چند میتواند " به جز او از همه" هم نوشته شود که ایرادش رفع شود منتها در کلیت ترجیح بر این باشد که دل هم به نوعی از این مصرع حذف شود وه در بیت بعدی که صحبت شهر ِ دلمرده ی دل میشود خواننده اسیر تکرار مفاهیم نشود.
مفهوم مصرع ۱۴ را متوجه نشدم ولی متوجه نشدنم را پای ضعف تالیف شما نمیگذارم شاید نکته ای در آن هست که من در نیافته ام،آنچه الان میخوانم ترتیب کردن کلمات فارغ از مفهوم و معنای مرتبت و مشخص است.
عرض دیگری ندارم دوست گرامی و برادر بزرگوار
پر حرفی بنده را ببخشید🙏🙏