لُخت شو، وا کُن مرا

من که آویزانت ام، پس فکر کن پیراهنم
لخت شو، وا کُن مرا ، خود را بپوشان با تنم

رختخوابت را بیاور در دهانم پهن کن؛
آنچنان می بلعمت، خونت بیفتد گردنم

تو لباسم باش، حتی چِرک ، حتی لکّه دار
هم خودم می شورمت،هم خوب چنگت میزنم

جزو میوه جات می دانم تو را، فرصت بده:
عاشقانه می نشینم پوستت را می کَنم.

من تو را هر روز رو به قبله می بوسم، وَ تو
شیطنت کن شب به شب، آتش بزن بر دامنم

لب به لب با من نبودی،چون قدَت از من سر است
مرحمت کن خم بشو تا گردنت را بشکنم

پشت کن تا پشتِ گوش ات را ببینم نازِ من
آنکسی که پشتِ گوش انداختی، حتما منم.

#تورج_شاهعلی
شعری از قدیم


ماه قبل گزارشی علمی دیدم از تلویزیونی که نام ممنوعه دارد . در آن گزارش از نرم افزاری حرف می زد که شعر می نوشت؛ مخاطب کلمات دلخواهش را به آن برنامه می داد و شعری موزون با رعایت تمام قوانین ساختاری تحویل می گرفت.
شعرِ امروز ستاره ساز نیست، ستاره سوز است. فقط ظاهرا هنری باکلاس است که حتی هنرپیشه های ناشاعر را هم -برای پرکردن کلکسیون تاپ هنری شان- شاعر کرده. حالا هم که این نرم افزار آمده، منبعد منتظر ناشاعران جدید !!!!باشید.

بی فایده است
یکی سیفون را بکشد.