بنیاد کن مرا

دلتنگِ روی توام بیا شاد کن مرا
ازبندِ این همه غصه آزاد کن مرا
مانند ابرهای بهاری ز روی مهر
بر من ببار و دوباره آباد کن مرا
رنگِ ز یاد رفتۀ گل های تشنه ام
با احساسِ لطیف تری یاد کن مرا
کاخی خراب در تهِ بستانِ حسرتم
از نو ز خاکِ خاطره بنیاد کن مرا
درهای اشتیاقت اگر قفل گشته اند
از پشتِ چشمِ پنجره فریاد کن مرا
افتاده مثل پیکره ای جان سپرده ام
برمن بدم چو مسیح ، ایجاد کن مرا
بگشا ز پا و گردنِ من ریسِ بردِگی
آسوده از نصیحت و ارشاد کن مرا
شیرین اگر نمی کنی این کامِ تلخ را
شایانِ صبر و طاقتِ فرهاد کن مرا