پست های وبلاگ

گزیده ای از اغتنام فرصت در اشعار فارسی را می آورم و از دوستان فرزانه ام استدعا دارم این گزیده را با اشعاری دیگر در این زمینه،( از سروده های خودشان و یا دیگر شاعران شیرین سخن فارسی)، تکمیل کنند.


از دی که گذشت، هیچ ازو یاد مکن!
فردا که نیامده ست، فریاد مکن!
برنامده و گذشته بنیاد مکن!
حالی خوش باش و عمر بر باد مکن!
حکیم خیام نیشابوری
***

وقت غنیمت شمار؛ ورنه چو فرصت نماند،
ناله که را داشت سود؟ آه کی آمد به کار؟
(شیخ بهایی)
***

فرصت غنیمت است غنیمت رها مکن
بشنو نصیحتی و نصیحت رها مکن
***

به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح
تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست
سعدی
***
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
(سعدی شیرازی)
***

سعدیا عمر عزیز است به غفلت مگذار
وقت فرصت نشود فوت مگر نادان را
(سعدی شیرازی)

***

آن عقل که در راه سعادت پوید
هر لحظه تو را به صد زبان می گوید
زنهار نگه دار تو فرصت که نه ای
زان تره که بدروند و دیگر روید
***

ای که می خسبی به شب های چنین
آخر از روز چنان اندیشه کن
تیر فرصت در کمان جهد توست
می رود تیر از کمان اندیشه کن
دل به باد آرزوها بر مده
ناتوانی تا توان اندیشه کن
بهر سود اندر خطرها می روی
سود دیدی از زیان اندیشه کن
این زمان اندیشه بی کار است و فکر
کار خود را این زمان اندیشه کن
***

چشم گیتی تویی، مرو در خواب
فرصت از دست می رود دریاب
***

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیكی به جای یاران، فرصت شمار یارا
حافظ
***

به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت
كه در كمینگه عمرند قاطعان طریق
حافظ
***
وقت را غنیمت دان آنقدر كه بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دمست تا دانی
حافظ

و اما این اشعار با مضمون اغتنام فرصت و دم را غنیمت شمردن در ادبیات ایران,حاصل اوضاع سیاسی اجتماعی ما بوده و نه حاصل ژرف نگری شاعر.
شاعران وقتی میدیدند که اوضاع سیاسی مملکت,تا چه اندازه ناپایدار است و شخصی امروز حاکم است و فردا سرش بر سر دار,ناخودآگاه به سرودن اشعاری در مورد ناپایداری و مذمت دنیا و غنیمت زمان حال میپرداختند,چون اساسا آینده را تاریک میدیدند.

درود ها

این بهترین نگا ه به زمین و زمانست

و ریشه در شناخت عمیق واقییتهای زندگی دارد

و

همیشه

ما بر لب تیغ لحظات

راه می رویم

برگی در دستان باد

با تیغ لحظه

به کدام نا کجا

می پراکنیم ؟

درود ودستمریزاد

و این تنبه بر ای نَفس ونَفَس ماست

و

دروها وسپاس گرامی


عمرمگر چیست، غیر از همین لحظه ها .
بهره برداری صحیح از این ، دم هاموجب رشدوتعالی آدمی میشود و غفلت از آن باعث زیان وخسران .
برای پیشرفت خود باید لحظه هایی را که در آن به سر می بریم، دریابیم
چرا که گذشته از بین رفته و آینده هم نیامده است.