پست های وبلاگ

درود بر شما اساتید بزرگوارم در شعر ناب گامی دیگر برای آشنایی با ترانه نویسی و ترانه ....ممنونم از حضورتون....................گام چهارم........................................................................................ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺵ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺎ ‏( ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﯼ ﺍﻓﮑﺘﻮﺭ ﺻﺪﺍ ‏) ﻫﺮﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺰ ﺗﺮﺍﻧﻪ ... ﺍﮔﺮ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺁﺧﺮ ﻣﻮﺯﯾﮏ ﻭﯾﺪﺋﻮ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺠﺎﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻨﺪ word ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻫﻨﮓ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ ... ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﻮﺯﯾﮏ ﻭﯾﺪﺋﻮﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﯿﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺗﺮﺍﻧﻪ ‏( lyrics ‏) ﯾﺎ word ‏( ﮐﻠﻤﻪ ، ﭘﯿﻐﺎﻡ ... ‏) ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ ..................................................................... ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺟﺰﻭﯼ ﺍﺯ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺰﻭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ؟ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﯾﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭ ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﯿﻨﻬﻨﺪ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﭼﻮﺏ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﻌﺮﺗﺒﻌﯿﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ... ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺳﻢ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ... ﯾﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺎﺷﺪ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ ... ﯾﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﻠﻪ ﯼ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﯽ ﭘﺮ ﭘﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭﻋﺮﺻﻪ ﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ... ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﺪﻩ ﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﻢ ﺍﻧﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻫﺎ ...ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﺭﺩﻻﻥ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ، ﺍﯾﺮﺝ ﺟﻨﺘﯽ ﻋﻄﺎﯾﯽ ، ﺷﻬﯿﺎﺭﻗﻨﺒﺮﯼ ، ﺧﻮﺩ ﯾﻘﯿﻨﯿﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺎﺷﺪ ... ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺩﺍﺭﻭﯾﻦ ﺻﺒﻮﺭﯼ : ﻭﺣﯿﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﻟﯽ ﻭ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪﺵ! ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺨﻔﯿﻔﯽ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺳﺨﯿﻒ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ !! ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﮐﺪﺍﻡ ﻗﻠﻪ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯽ ﺧﺒﺮﯾﻢ؟ ﺍﺩﺑﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ؟ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﮊﺍﻧﺮ ﺍﺩﺑﯽ ﺳﺖ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ‏( ﮐﻮﭼﻪ‏)ﯼ ﺟﻨﺘﯽ ﻋﻄﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﮊﺩﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰ . ﺳﺎﻝ 2000 ﺍﺭﺩﻻﻥ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ، ﯾﮏ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯿﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻧﻪ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﭘﯿﻨﮏ ﻓﻠﻮﯾﺪ ﺭﺍ ، ﺟﻨﺒﺶ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ . ﺟﺎﻥ ﻟﻨﻮﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ ﻭﯾﺘﻨﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺎﻩ ﻋﺴﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺘﻞ ﺣﺒﺲ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ : ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻭﺣﯿﺪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﻣﯽگویند...................................................................................... ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺳﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ: ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻳﺎﻥ،ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺳﺎﺯﯼ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﻳﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﯼ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﺩ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺎﻫﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺘﺎﻥ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺩﺍﻧﺎﯼ ﮐﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﭽﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﮐﻼﻡ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ . ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍﻭﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻗﺼﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ . ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻬﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﭘﺬﻳﺮﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺧﻠﻠﯽ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﺸﻮﺩ . ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻋﻴﻨﯽ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻧﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺩﺭﻭﻧﯽ ، ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﻧﺘﺰﺍﻋﯽ ﺩﻫﻪ ﯼ 70 ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻋﻴﻨﯽ ﻣﻀﺎﻣﻴﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻠﻤﻮﺱ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺭﻭﺯﻣﺮﮔﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﮎ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺲ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﻤﺰﺍﺩﭘﻨﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﮑﻠﻒ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻟﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻳﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻟﻴﻠﯽ ﺟﻬﺖ ﺟﺬﺏ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻄﺤﯽ ... ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻳﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﭼﺮﺍﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ . ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﯼ ﻳﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺒﮏ ﻳﺎ ﻟﺤﻦ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ . ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺳﺒﮏ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺳﺒﮏ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ . ﮐﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺳﺒﮑﯽ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻳﺎﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻟﺤﻦ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯽ ﺑﺮﺩ. .............. با توجه به پیشنهاد خیلی خوب استاد آصف عوضپور عزیز در هر قدم یک ترانه ناب هم معرفی میکنم ترانه خالی از استاد زویا زاکاریان که با صدای ابی خوانده شد این ترانه هم خواننده و هم آهنگ ساز را به چالش میکشد و سراسر احساس ، سرار تصویر و خارج از هر وزنیست این ترانه یک ترانه از یک ترانه نویس حرفه ایست ......... من ، خالی از عاطفه و خشم.......... خالی از خویشی و غربت......... گیج و مبهوت بین بودن و نبودن......... عشق ، آخرین همسفر من......... مثل تو منو رها کرد......... حالا دستام مونده و تنهایی محض......... ای دریغ از من ، که بیخود مثل تو.......... گم شدم، گم شدم تو ظلمت تن........... ای دریغ از تو، که مثل عکس عشق.......... هنوزم داد می زنی تو آیینه ی من........... وای ، گریه مون هیچ ، خنده مون هیچ........... باخته و برنده مون هیچ........... تنها آغوش تو مونده ، غیر از اون هیچ........... ای ، ای مثل من تک و تنها............ دستامو بگیر که عمر رفت........... همه چی تویی ، زمین و آسمون هیچ........... در تو می بینم ، همه بود و نبود............ بیا پر کن منو ای خورشید دلسرد........... بی تو می میرم ، مثل قلب چراغ............. نور تو بودی ، کی منو از تو جدا کرد............ گام های بعدی حتما در ادامه ...div style='font-family:Tahoma, Geneva, sans-serif'>