پست های وبلاگ

نگاهی بر زلال جناب لولی وش

آیا امکان دارد که در روزگارانی دور و نزدیک « شعر زلال »، همچون غزلیات بیدل و حافظ و  صائب و ... رباعیات خیام و.... دوبیتی های بابا طاهر و... به نام ، مشهور گشته و  نسل مهربان آینده را بر آغوش گسترده ی خود بکشد؟! البته که.

یکی از خوانندگان زلال در وبلاگ اختصاصی شعر زلال چنین جمله ای نوشته بود: « اول کار را دوست و دشمن نبیند » و حقیقت هم این است. این کنایه از آنجاست که اول هر کار حتماً پر از ایراد است و برای رفع ایراد و راه اندازی هم  کمک و زحمت می طلبد. اگر چنانچه جایی بلنگد و یا تبلیغ کننده ای نداشته باشد، دوست وفادار زلال، خون دل می خورد و دشمنش زود گورش را می کند... اما وقتی که اساتیدی قوی چون جناب لولی وش و حمایت کننده هایی بی ریا چون جناب استاد زرّین قلمی و مدیرِیت محترم سایت شعر ناب ( جناب ملحق بزرگوار ) را می بینم بر آینده ی زلال بیشتر امیدوار می باشم. حامیان محترم  زلال بر این باور و یقین  رسیده اند که زلال با عرصه ی گسترده اش  آینده را متوجّه خود خواهد کرد. بنابراین شعر زلال عسل شعر است. آیا کدام استعاره و تصویر بکری هست که نمی نوان در زلال گنجاند؟! آیا کدام آهنگ دلنوازی هست که در وزنهای زلال می لنگد؟! ... هرچند که امروز غریب مانده ایم اما بر کارهای ما،آینده افتخار خواهد کرد و بر زحمات ما ارزش خواهند نهاد. لذا به این خاطر عرض می دارد که اساتید زلال و  حمایت کنندگان پایدار زلال در چنین موقعیّتی بعنوان تأثیر گذاران و بنیانگذاران سبک زلال به حساب می آیند. نگاهی بیندازیم بر یکی از زلال های جناب مهدی یوسفی نژاد (لولی وش ) بنام « شاعرم کردی! »:

فضای ذهن، آشـوب است
نگاه ِ منتظر، بـه جـاده  مصلوب است
ترک نشسته است بر ستـون ِ صبر ِ من  بانـو !
چه فکر کرده ای،که صبر ایوب است ؟
برس،که بودنت خوب است

غزل غزل ، دعا کردم
زلال ِ شعر نذر ِ لحظه ها کردم
سپید ،  تا سپیده رج به رج دخیل شد بر ماه !
ببین کبوترانه وَش چه ها کردم
به شعر اقتدا کردم

تو پاک شاعرم کردی
هوس قفس نشست،طاهرم کردی
عبـور ِ گـام ِ چشمهایتـان مـــــرا  هـــوایی کرد !
بـــه آستـان ِ خـویـش زائــرم کردی
پریش خاطرم کردی

.

.

به خلوتم شبی سر زن
درون ِ آسمان ِ شعر ِ من پـر زن
ببین چگونه شعر میکنم  تمام ِ عشقـم  را  !
که دل ربوده ام هماره از هر زن
ولی فقط ،تو بر در زن

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

زلال فوق از نوع عروضی قافیه دار و در طول ریتم موسیقییائی « مفاعلُن مفاعیلُن» با دخالت « مفاعلُن » می باشد:

مفاعلن مفاعیلن
مفاعلن مفاعلن مفاعیلن
مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعیلن (سطر مادر)
مفاعلن مفاعلن مفاعیلن
مفاعلن مفاعیلن

زلال فوق در ساختار، هیچگونه لنگی ندارد. در ریتمی یکنواخت و دلنشین جاری گشته  و از لحاظ محتوا  نیز قابل تامل و بسی قابل تقدیر است. اگر تنها بر سطور مادر نگاهی بیندازیم بر قدرت شاعر  پی خواهیم برد:

ترک نشسته است بر ستـون ِ صبر ِ من  بانـو

سپید ،  تا سپیده رج به رج دخیل شد بر ماه ! 

عبـور ِ گام ِ چشمهایتـان مـــرا  هـــوایی کرد ! 

ببین چگونـه شعـر میـکنـم  تمام ِ عشقـم را

در اغلب اوقات،مفهوم در سطور مادر زلال، بر اوج خود می رسد.

اگر بر سطور مادر فوق دقیق بنگریم خواهیم دید که با اکثر آرایه های ادبی مزِیّن میباشد مثل: کنایه،ایجاز،تصویر،استعاره...

« ترک نشستن بر ستون صبر» نوعی کنایه و یک استعاره ی بکر و جالبی است و یا دخیل شدن بر ماه کنایه ای قوی از اراده و غلظت محبّت می باشد. شاعر عزیز ضمن اینکه بر همه ی سبک ها احترام می گذارد ، همه ی احساسش را در اختیار محبوبش قرار می دهد. و همچنین « گام چشم » یک استعاره ی زلال میباشد که بسیار هم استادانه به کار برده شده است. شاعری که تمام عشقش را شعر کرد یعنی دیگر دغدغه ی این را ندارد که عالم غزل، عالم نیمایی،عالم سپید، عالم زلال و دیگر عالم هایش به کجا کشیده خواهد شد . همه را یکجا بر خدمت معشوق می گیرد . همچنین وقتی بر سطور قرینه هم نگاه می کنیم ، ترکیب و تعابیر و استعاره ها و تصاویری زلال با محتوایی عالی می بنیم. همچون: نگاه منتظر،غزل غزل دعا کردم، کبوترانه وش، اقتدا بر شعر،به قفس نشستن هوس،درون آسمان شعر.

در شعر فوق « تسلسل مغز عبارتها » بطور دقیق رعایت شده است. ضمن اینکه ارتباط عمودی سطور از لحاط  پیوستگی معنا محکم میباشد حتّی بر اصالت فرهنگ و شفّافیّت آن نیز افزوده و در شعریّت زلال، نوعی بیداری وجدان و غیرت موج می زند. بنابر این از زلال فوق نوعی آبرو و حیاء می بارد.

باری جا دارد بر جناب لولی وش که  مهارتی خدا دادی در زلال پیدا کرده اند، تبریک گفته و  دخالت ایزد منّان و کریم بر موفقیّت هرچه بیشتر و سربلندی آن بزرگوار را آرزو بکنیم.

خدا یارتان باد