پست های وبلاگ

چرا صدای موسیقی مدرن بلند است؟

تره‌ور کاکساستاد مهندسی آکوستیک در دانشگاه سالفورد
11 ژانویه 2016 - 21 دی 1394
از اواخر دهه هشتاد میلادی شرکت های تولید موسیقی برای معرفی خوانندگان و رساندن صدای آنها به مشتریان سی دی های موسیقی را با صدای بلندتری ضبط کردند.

اما چرا صدای موسیقی مدرن اینقدر بلند است؟

شاید فکر می کنید که پاسخ این سئوال خیلی ساده است: مردم صدای دستگاه‌های پخش موسیقی خود را تا درجه یازده بالا می برند. اما فقط این موضوع نیست. از اواخر دهه هشتاد میلادی شرکت های تولید موسیقی با یک حیله فنی در تولید کاری کرده اند که صدای موسیقی بلندتر به نظر بیاید. این روش "جنگ بر سر صدای بلندتر" را به راه انداخت و تولید کنندگان سعی کردند که هر سی دی از محصول قبلی پر سر و صدا تر شود.

ایان شپرد٬ صداگذاز که با خواننده ها و گروههای موسیقی مثل "دیپ پرپل"، "تریکی"، "نیو اوردر" و "کینگ کریزمون" کار کرده می گوید:"درست مثل یک مسابقه تسلیحاتی بود و هر کس سعی می کرد صدای موسیقی اش از دیگران بلند تر باشد."

یک نمونه بارز این روند نسخه های گوناگون آلبوم تریلر مایکل جکسون است که اولین بار در سال ۱۹۸۲ منتشر شد. در نسخه های بعدی این آلبوم که در دهه ۹۰ و بعد از سال ۲۰۰۰ منتشر شد می بینیم که با صدایی به شدت بلندتر از نسخه اصلی ضبط شده اند.

ترفند فنی که به کار گرفته می شود "فشرده سازی طول امواج صوتی" نام دارد. این فن بخش های آرام تر هر موسیقی را به شکلی تقویت می کند که در مجموع صدای کل ترانه بلندتر به نظر می آید.

اگر به امواج صدای یک قطعه موسیقی قبل از تقویت آن روی صفحه دستگاه پخش دقت کنیم خواهیم دید که این امواج فراز و فرود دارند ولی بعد از به کارگیری این ترفند در تمام طول قطعه موسیقی ارتفاع امواج صدا تقریبا برابرند.

هر چند موسیقی با صدای بلند معمولا هیجان برانگیزتر است ولی مشکل روش فشرده سازی امواج صوتی این است که در نهایت نتیجه کار بسیار یکنواخت می شود و صدای موسیقی فراز و فرودهای خود را از دست می دهد.

موسیقی برای تاثیر گذاری در شکل مطلوب و زیبای آن باید فراز و فرود داشته باشد. موسیقی بلند وقتی تاثیر گذار است که در کنار و یا در مقابل موسیقی با صدای ملایم تر قرار داده شود.

این روش در عین حال صداهای مصنوعی به موسیقی می افزاید که ممکن است ناهنجار باشند. نوار صوتی که می توانید به آن گوش بدهید بخشی از تحقیقات یکی از همکاران من در دانشگاه سالفورد است. در این آزمایش روی صدای گیتار به مرور فشرده سازی صوتی بیشتری صورت می گیرد. در آغاز این نوار صدای گیتار کاملا طبیعی به گوش می رسد ولی به مرور که فشرده سازی زیادتر می شود یک صدای وز وز ممتد به آن افزوده می شود.

مطالعاتی نظیر این نشان داده اند که یک حد کمی از فشرده سازی صدای موسیقی خوب است چون در مجموع به صداها حالت همواری می دهد ولی بیش از حد آن ناخوشایند است.

فقط تهیه کنندگان و یا سایر دست اندرکاران تولید موسیقی نیستند که از افراط در این حیله فنی شکایت دارند، برخی از مشتریان نیز به این کار اعتراض کرده اند. و شاید جای تعجب فراوان داشته باشد که بیشترین اعتراض ها در این زمینه از سوی طرفداران موسیقی هوی متال مطرح شده است.

در سال ۲۰۰۸ آلبوم گروه متالیکا به نام Death Magnetic هم به صورت سی دی و هم به عنوان بخشی از بازی کامپیوتری Guitar Hero منتشر شد. این به طرفداران گروه فرصتی استثنایی داد تا دو نسخه متفاوت از تولید این آلبوم را با هم مقایسه کنند. بسیاری از آنها نسخه استفاده شده در بازی کامپیوتری را به سی دی متالیکا ترجیح می دهند که در آن از روش فشرده سازی صداها کمتر استفاده شده است.

بیش از ۱۰ هزار طرفدار این گروه با امضای طوماری خواهان ضبط مجدد این آلبوم شدند. در اینجا می توانید به دو قطعه مشابه که یکی از آنها از سی دی گروه متالیکا و دیگری از بازی کامپیوتری انتخاب شده گوش داده و آنها را با هم مقایسه کنید.

در این اواخر به نظر می رسد که "جنگ بر سر صدای بلندتر" دارد به پایان می رسد.

روش فشرده سازی صداها روی موسیقی تاثیر ویژه ای می گذارد که صداگذار با بررسی آن می توانند تشخیص دهند"جنگ بر سر صدای بلندتر" طی دهه های گذشته چه مسیری را طی کرده است.

تحقیقات علمی نشان می دهد که صدای بلند ترانه ها و آلبوم های پر فروش از سال ۱۹۸۹ تا حوالی سال ۲۰۰۴ رو به افزایش بوده است. بعد از آن به نظر می رسد که روند بلند کردن صدای محصولات موسیقی رو به کاهش گذاشته است. هنوز با قاطعیت نمی توان گفت که این جنگ خاتمه یافته ولی حداقل به نظر می رسد که یک آتش بسی برقرار شده است.

به نظر می رسد که تغییر شکل مصرف موسیقی، از خرید سی دی و یا دانلود کردن ترانه ها به سمت گوش دادن به موسیقی از طریق سرویس‌های پخش آنلاین موسیقی نظیر اسپاتیفای، در این زمینه تاثیر مثبتی داشته است.

این سرویس ها طوری طراحی و تنظیم شده اند که بلندی صدای تمامی آثار موسیقی که پخش می کنند در یک سطح است. در نتیجه اگر در یک ترانه یا قطعه موسیقی بیش از حد از روش فشرده سازی صداها استفاده شده باشد هنگام پخش در این سرویس ها برتری صدای بلندتر خود را از دست داده و آنچه که از آن باقی می ماند صداهای ناخوشایند و تحریف شده است.

انگیزه برای تولید موسیقی با صدای بسیار بلند ممکن است به زودی از بین برود.