پست های وبلاگ

\'\'ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﯼ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ\'\'

■ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ

ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ

صاعب تبریزی:

ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
بﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺳﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﭘﺎ ﺭﺍ
ﻫﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ
ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﺭا ﺭﺍ

شهریار :

ﺍﮔﺮ
ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺡ ﺍﺟﺰﺍ ﺭﺍ
ﻫﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺑﺴﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ
ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺻﺎﺋﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ، ﺳﺮ ﻭ
ﺩﺳﺖ ﻭﺗﻦ ﻭﭘﺎ ﺭﺍ
ﺳﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﭘﺎ ﺭﺍ ، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﮔﻮﺭ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪ
ﻧﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻟﻬﺎ را


خانم دریایی :

ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ
ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺶ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ، ﻧﻪ ﺍﻣﻼﮎ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ
ﻣﮕﺮ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺍﻣﻼﮐﻢ؟ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺍ؟
ﻭﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺍﺻﻼ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺻﻮﺭﺕ ، ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﺎﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﻼﮐﯽ ، ﻧﻪ ﺻﺎﺋﺐ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ ﺭﺍ
ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ، ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭﻗﺖ ماها را


‏ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺼﺮﺍﻟﻠﻬﯽ:

‏ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﺪ ﺩﻝ ﻭ پا ﺭﺍ /
ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﯿﮏ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ/
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻦﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﺍ /
ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻭ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻭ ﻣﯿﻨﺎ /
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ/
ﺩﮔﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﭘﯿﺪﻥ ،ﺩﮔﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ/
ﺯﺑﺨﺖ ﺭﻧﺞ ﺑﺪﺑﺨﺘﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ دشت ﺑﺎﺑﺎ را/
ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻓﻆ:
ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺩﺍﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺑﻠﻖ ﺗﻨﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ /
ﺑﻬﻞ ﺗﺎ ﻧﯿﮏ ﻧﺴﭙﺎﺭﺩ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺎﻍ
ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ /

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
نمی بخشم هرگز من که آن دیوانه رسوارا
تمام لحظه ها را من بگیرم انتقام از او
فلک آتش بزن آخر بسوزانش تو فردا را
همه روز و همه شبهای من سوزد چونان آتش
بهارم را خزان کرد و نپرسیداین معما را
تمام خاطراتم را که مدفون میکنم یکجا
سپردم دست باد عمری ببیند منکه رویارا
چه بود اقبال من لیلا که مجنونم چنین باشد
رهایش میکنم اندر بیابان بخت شیدارا

ضمن سلام و خسته نباشید/

بدون شک شعر خال هندو و بخارای حافظ از زیباترین و آهنگین ترین اشعار پارسی میباشد، که در بستر زمان و به هر مناسبتی ،شعرای آن دوره سعی در ورود در این شعر داشته و هرازگاهی و حتا بصورت طنز تلاش در جهت پاسخ به آن برآمده اند، ذیلا مناظره ی 5 تن از شعرای قدیم و معاصر را در خصوص شعر بخارای حافظ آورده میشود که جنبه ای مزاح گونه و شاید هم بعدی فنی و ادبی باشد : ■


ﺣﺎﻓﻆ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ:



ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ



صاعب تبریزی:


ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
بﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺳﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﭘﺎ ﺭﺍ
ﻫﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ
ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﺭا ﺭﺍ


شهریار :


ﺍﮔﺮ
ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺑﺨﺸﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺡ ﺍﺟﺰﺍ ﺭﺍ
ﻫﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺑﺴﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ
ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺻﺎﺋﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ، ﺳﺮ ﻭ
ﺩﺳﺖ ﻭﺗﻦ ﻭﭘﺎ ﺭﺍ
ﺳﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﭘﺎ ﺭﺍ ، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﮔﻮﺭ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪ
ﻧﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻟﻬﺎ را



خانم دریایی :


ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ
ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺶ ، ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ، ﻧﻪ ﺍﻣﻼﮎ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ
ﻣﮕﺮ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺍﻣﻼﮐﻢ؟ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺍ؟
ﻭﺧﺎﻝ ﻫﻨﺪﻭﯾﺶ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺍﺻﻼ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺻﻮﺭﺕ ، ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﺎﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﻼﮐﯽ ، ﻧﻪ ﺻﺎﺋﺐ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ ﺭﺍ
ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ، ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭﻗﺖ ماها را



‏ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺼﺮﺍﻟﻠﻬﯽ :


‏ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﺪ ﺩﻝ ﻭ پا ﺭﺍ /
ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﯿﮏ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ/
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻦﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﺍ /
ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻭ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻭ ﻣﯿﻨﺎ /
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ/
ﺩﮔﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﭘﯿﺪﻥ ،ﺩﮔﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ/
ﺯﺑﺨﺖ ﺭﻧﺞ ﺑﺪﺑﺨﺘﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ دشت ﺑﺎﺑﺎ را/
ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻓﻆ:
ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺩﺍﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺑﻠﻖ ﺗﻨﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ /
ﺑﻬﻞ ﺗﺎ ﻧﯿﮏ ﻧﺴﭙﺎﺭﺩ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺎﻍ
ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ /


\'\'\'\' \'\'\'\' \'\'\'\' \'\'\'\' \'\'\'\' \'\'\'\'\'



ضمنا تشکر میکنم از دوستانی که در این منظره شرکت میکنند@

با سلام و عرض ادب و ارادت مجدد محضر شریف شاعر عزیز و استاد گرانقدر جناب آقای عیسی نصر اللهی(تیر داد).
تقی دانش در بیتی دیگر اینگونه می سراید:
بها کم کن که حافظ نیستم ای ترک شیرازی
به خال هندویت بخشم سمرقند و بخارا را