پست های وبلاگ

از زيبايي هاي شعر پارسي وجود صداهاي ملموس در آن است که به نوعي ميتوان آن را موسيقي در شعر قلمداد کرد که هيجان مثبت در انسان ايجاد مي کند
يکي از رسالتهاي شعر ايجاد اينگونه هيجانهاي مثبت و سازنده در خواننده آن است که قبلا در نقاشي در شعر نيز اين بحث ارائه گرديد
 يک خواننده شعر هنگام خواندن شعر ضمن توجه به پيغام شعر که تعهد اصلي شعر است مي تواند از زيباييهاي ظاهري شعر نيز فيض ببرد حال به نمونه هايي از وجود موسيقي در شعر توجه فرمائيد:
...غم دل با تو گویم، غار
بگو آیا مرا رستگاری نیست؟
صدا نالنده پاسخ داد:
..آری نیست؟
در این شعر که از مرحوم مهدی اخوان ثالث است آری نیست تکرار  صدای آخر رستگاری نیست؟ درون غار است.
ساز او باران، سرودش باد
باز مصرعی از مرحوم اخوان است که صدای باران و آواز باد را تشبیه به یک ارکستر موسیقی کرده است.
بوسه های تو
گنجشکهای پرگوی باغ منند
شعری از مرحوم شاملو است که صدای مخلوط جیک جیک گنجشکها در باغ را تداعی میکند.
لازم به ذکر است که این موضوع یک موضوع رویایی و فانتزی از بحث موسیقی در شعر بود که البته بحث موسیقی به صورت کلاسیک در شعر وجود دارد که شامل قافیه و تکرار و موسیقی درونی و غیره می باشد.