سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        پگاه صبح ازل
        ارسال شده توسط

        محمد حسین پژوهنده

        در تاریخ : سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۹۲۴ | نظرات : ۱۱

        در پگاه صبح ازل
        در آغاز، به گاه بردمیدن صبح ازل؛  
        "او" بود و "کلمه" بود، و هیچ نبود.
        و کلمه، بوده ای از "من" و "او" بود.
        و "من" ماده بود و "او" معنا.
        و "حق" تبارک و تعالی خواست تا بشود.
        زیرا هستی را تنهایی و تاری گرفته بود.
        پس بفرمود تا بین ماده و معنا شکافته شود.
        آن گاه فرمان داد تا بشود؛ پس شد. 
        *       *       *                            (بازگردان به فارسی معیار) 
        فلک ورگو که بیدادِت چها کِه     |    (فلک بگو که بیداد تو چه کرد)
        گله از دست تو باس وا خدا کِه      (از دست باید گله با خدا کرد) 
        مو و او همچو بار و اِسته بودِم   |   (من و او مثل دانه و هسته بودیم)  
        چطو مار اومد او ازهم جدا کِه ؟! |   (چگونه آمد و ما را از هم جدا کرد) 
        *       *       *
        شُدُم‌ بي‌ در بلا اِشتَو ننَالُم‌ ؟        |       (بیچاره شدم چطور ننالم؟) 
        جدا از دلبرُم‌ اِشتَو ننَالُم‌ ؟             |       (جدا از دلبر خود چگونه ننالم؟) 
        دلُم‌ خوش‌ بُه‌ كه‌ يارُم‌ پر بفايِه‌        |        (دلم به این خوش بود که یارم پر وفاست) 
        تَه‌ يارِش‌ كِه‌ حالا اِشتَوننَالُم‌ ؟        |         (اما تا او یار گرفت من چگونه ننالم؟) 
        *       *       *
        واي‌ از او رو كه‌ غصَّو رو وَما كِه        |         (وای از آن روزی که غصه ها به ما رو کرد) 
        ‌چَب‌ُ:شور از ميشو چُپـُّو رگا كِه‌      |         (قوچ ها را چوپان از میش ها جدا کرد)
        دلِه‌ مَس‌ سختر از فولادُ اَهِه‌          |          (دلی می خواست سخت تر از آهن و فولاد ) 
        كه‌ بينَه‌ سنگِه‌ بيدادي‌ چها كِه‌!      |           (که ببیند سنگ بیدادش چه کرد) 
        (به لهجه قاینی-23/5/1393. مشهد) 

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۴۲۸۰ در تاریخ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸ در سایت شعر ناب ثبت گردید

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2