سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 20 فروردين 1404
  • روز ملي فناوري هسته اي
  • قطع مناسبات سياسي ايران و آمريكا، 1359 هـ‌.ش
11 شوال 1446
    Wednesday 9 Apr 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      زنان به خوبی مردان می توانند اسرار را حفظ كنند، ولی به یكدیگر می گویند تا در حفظ آن شریك باشند. داستایوسکی

      چهارشنبه ۲۰ فروردين

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      پگاه صبح ازل
      ارسال شده توسط

      محمد حسین پژوهنده

      در تاریخ : سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۹۴۱ | نظرات : ۱۱

      در پگاه صبح ازل
      در آغاز، به گاه بردمیدن صبح ازل؛  
      "او" بود و "کلمه" بود، و هیچ نبود.
      و کلمه، بوده ای از "من" و "او" بود.
      و "من" ماده بود و "او" معنا.
      و "حق" تبارک و تعالی خواست تا بشود.
      زیرا هستی را تنهایی و تاری گرفته بود.
      پس بفرمود تا بین ماده و معنا شکافته شود.
      آن گاه فرمان داد تا بشود؛ پس شد. 
      *       *       *                            (بازگردان به فارسی معیار) 
      فلک ورگو که بیدادِت چها کِه     |    (فلک بگو که بیداد تو چه کرد)
      گله از دست تو باس وا خدا کِه      (از دست باید گله با خدا کرد) 
      مو و او همچو بار و اِسته بودِم   |   (من و او مثل دانه و هسته بودیم)  
      چطو مار اومد او ازهم جدا کِه ؟! |   (چگونه آمد و ما را از هم جدا کرد) 
      *       *       *
      شُدُم‌ بي‌ در بلا اِشتَو ننَالُم‌ ؟        |       (بیچاره شدم چطور ننالم؟) 
      جدا از دلبرُم‌ اِشتَو ننَالُم‌ ؟             |       (جدا از دلبر خود چگونه ننالم؟) 
      دلُم‌ خوش‌ بُه‌ كه‌ يارُم‌ پر بفايِه‌        |        (دلم به این خوش بود که یارم پر وفاست) 
      تَه‌ يارِش‌ كِه‌ حالا اِشتَوننَالُم‌ ؟        |         (اما تا او یار گرفت من چگونه ننالم؟) 
      *       *       *
      واي‌ از او رو كه‌ غصَّو رو وَما كِه        |         (وای از آن روزی که غصه ها به ما رو کرد) 
      ‌چَب‌ُ:شور از ميشو چُپـُّو رگا كِه‌      |         (قوچ ها را چوپان از میش ها جدا کرد)
      دلِه‌ مَس‌ سختر از فولادُ اَهِه‌          |          (دلی می خواست سخت تر از آهن و فولاد ) 
      كه‌ بينَه‌ سنگِه‌ بيدادي‌ چها كِه‌!      |           (که ببیند سنگ بیدادش چه کرد) 
      (به لهجه قاینی-23/5/1393. مشهد) 

      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۴۲۸۰ در تاریخ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸ در سایت شعر ناب ثبت گردید

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1