پست های وبلاگ

مولايم، مهدي جان بخاطر بسپار گم كرده راهان را كه با نور چشمانت، كه از منبع  لايزال الهي سرچشمه مي گيرد راه را پيدا خواهند كرد تو آقاي من با باران فرحزاي نگاهت سبزه هاي پژمرده دل را سرسبز تر كن ،و كلبه فرسوده قلب ما آدمها را از نو بساز. تو رخ چون آفتابت زمستان سياه ما را به فصل بهار خواهد رساند و كفن سرد و يخ زده برفهاي ندامت را كه روح ما  را پوشانده  كنار خواهي زد و فصل زنده ماندن را آغاز خواهي نمود. فصل رويش دوباره،  فصل از نو ساختن را و تو درد را از سينه داغ داران بيرون خواهي كشيد و مرهمي براي زخم كهنه خنجر قساوت بر گلوي نحيف ضعيفان خواهي ساخت آقاي من  نيمه شعبان نزديك است و همه مشتاق ديدارت اي آقاي من، تو چرا پنهاني. غم و درد مثل يك پيچك پيچيده بر جان آدمها، آقاي من، زخمي كاري بر وجود آدمها رخنه كرده كه هيچ مرهمي نيست و مرهمش فقط در كوي مبارك تو پيدا مي شود قدم رنجه نما و ما را و اين دنيا را به نور ديدگانت روشن كن و  روي چون ماهت را مثل مهتاب در شب سياه ظاهر كن.اي صبر عيوب صبوري تو، معجزه كن ما را از درياي نكبت و بدبختي برهان و چون موسي راه نور را بر ما ارزاني كن و كورهاي مادر زاد را مثل عيسي شفا بده و وجدانهاي خفته را  مثل رسول اكرم بيدار كن و با قدمهاي آكنده از مهرت جهاني از مهرباني را علم كن بس است بودن در اين دنياي بي تو بودن. بيا و اين همه عاشق را از ديدارت سيراب كن و اين شب زيباي نيمه شعبان را با آمدنت  نور باران كن به اميد ظهورش