پست های وبلاگ

یکی از شهرستان‌های استان ایلام در غرب ایران است. مرکز این شهرستان شهر ارکواز می‌باشد. مردم این شهرستان عموما شیعه دوازده امامی هستند که به گویش کردی جنوبي سخن می‌گویند. مردم این شهرستان از ایل ملکشاهی هستند. شغل مردم این شهرستان دامپروری و کشاورزی است و این شهرستان از نظر ورزشی و اجتماعی و اقتصادی در استان ایلام نقش تعیین کننده‌ای دارد. این منطقه در سال ۱۳۸۵ به یک شهرستان از شهرهای استان ایلام تبدیل شد اما پیش از آن به لحاظ تقسیمات کشوری بخش ملکشاهی خوانده می‌شد واز بخشهای شهرستان مهران بود.زبان مردم ملکشاهی کردی از زیر شاخه ی کردی جنوبی است.این زبان یکی از اصیل ترین زبان های کردی محسوب می شود. در بسیاری از واژه های رایج در این زبان می توان واژه های گویش پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی را مشاهده نمود. علیرضا اسدی در کتاب خود چنین می آورد : « از مقایسه ی واژگان ایرانی میانه( پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی ) با واژگان کردی ایلامی [ملکشاهی] به این نتیجه می توان رسید که بسیاری از واژگان پهلوی اشکانی وساسانی با این واژگان کردی هم ریشه اند . این هم آوایی در بسیاری از افعال ، مفاهیم سیاسی ، دینی ، اجتماعی ، مشاغل ، اسامی خاص ،اسامی عام و حتی اصطلاحات عامیانه دیده می شود ». ملکشاهی در دامنه کبیر کوه قرار گرفته است ودر سه هزار سال قبل از میلاد به عنوان (ورهشی) در کتیبه های آشوری ذکر شده است. مردمان ملکشاهی اکنون در سی ونه روستا از توابع شهرستان ارکواز ملکشاهی از شهرستانهای توابع استان ایلام سکونت دارند و براساس سرشماری سال ۱۹۵۰ میلادی، شش هزارخانوار که جمعیت آنان به سی وپنج هزار نفر و بطورکلی این عشیره در دو منطقه تمرکز یافته‌اند و بدین شرح است: طوایف ملکشاهی به دو دسته ی «زوره کو» و «هیورده کو» تقسیم بندی می شوند: طوایف زوره کو : خمیس - شکروگ - حسیم بگ - روسگه - نقی - خواداگ - کاظمگ طوایف هیورده کو: خلیلوند - کینیاینه - گلان - کلگه - خرزینوند - کوگر- رسیلوند-باولگ- قیطیول -همانه کول - گروانی- کله ون - کناریون- دوقرصه -جمعه - شیره میر و ... ملکشاهی گچی: در بخشی از اراضی خشک وبی آب و علف و تنها ماده‌ای که در آن به وفور موجود است، گچ می‌باشد و در این منطقه چند تیره زندگی می‌کنند و از آنان می‌توان به تیره: قورسه، باولگ، قیطول گچی، خیرشه، رسولوند اشاره نمود و بزرگ یا معتمد این قسم از ملکشاهی شخصی از تیره خیرشه‌است. ملکشاهی چمزی: اراضی این قسم از عشیره ملکشهای برعکس بخشهای دیگر، سرشار از چشمه‌های آب و گیاهان مختلف است و این منطقه بیشتر برای ادامه حیات مساعدتر است و در این منطقه نیز، تیره‌های: شکربگ، خمیس، ملگه، خداداد، کنیاوند، ، همانه وکول، کاکه، کوگر، قیطول، باوه، گلان، کاضمبگ، سرایلوند، خزروند، خلیلوند، کناریوند، گرواند، کلوند می‌زیند و بزرگ این قسم از عشیره نیز، شخصی از تیره خمیس است