🍁🍃 🍁🍃 🍁🍃
🌸میلاد با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بر کلیه مسلمین جهان مبارک باد
🔹مختصری اززندگی امام هشتم (ع)
ابوالحسن علی بن موسی ملقب به رضا ودهمین معصوم از چهارده معصوم هستند کنیه ایشان ابوالحسن ثانی است چرا که کنیه امام موسی کاظم نیز ابوالحسن است.
🔹 ولادت ایشان روز ۱۱ذی القعده به روایات متعددی صورت گرفته ودر همان سالی است که پدر بزرگ ایشان یعنی امام جعفر صادق به شهادت رسیدند یکی از القاب مشهور ایشان رضا است وبه این دلیل شهرت زیادی دارد که خداوند ,دوستان وحتی دشمنان ایشان از او راضی وخشنود بودند.
🔹دوران کودکی وجوانی این امام بزرگوار در مدینه گذشت . اخلاق نیکو, دانش فراوان ,ایمان وعبادت بسیار وپاسخ گویی به سوئالات علمی ومذهبی بسیار سخت از جمله خصوصیات بارز ایشان بود. ایشان بسیار خوش سخن وخوش اخلاق بودند ودر گفته های خود نکات پند آموز و دقیق را بیان می کردند
🔹آن حضرت در سن ۳۵ سالگی به امامت رسیدند مدت امامت این امام بزرگوار ۲۰سال بود که سه سال به عنوان ولیعهد مامون عباسی بودند.
دوران حیات امام رضا اوج گرایش مردم به دینداری و اهل بیت بود. در این دوران شخصی به نام مامون که از همه حاکمان حکومت عباسی زیرک تر و دانا تر به فقه وکلام بود روزی ادعای تشیع کرد اما کم کم نقاب از چهره برداشت و پس از رسیدن به قدرت برای پایداری حکومتش تصمیم گرفت با امام رضا ویارانش به گونه ای دیگر برخورد نماید پس برای امام نامه نوشت وحضرت را به ولی عهدی خود منصوب کرد.
امام ابتدا نپزیرفت اما پیگیری و پافشاری مامون باعث شد که امام ناگزیر به خراسان برود اما قبل از هجرت چندین بار نزد قبر حضرت رسول(ص)حاضر شدند وبه گونه ای زیارت کردند که همه فهمیدند این سفر مورد رضایت ایشان نیست وبه همه اقوام خود فرمودند بر من گریه کنید چون که دیگر به مدینه باز نخواهم گشت. امام رضا در این سفر کوشید تا مردم را با اسلام, قرآن, شیعه واخلاق و آرمانهای اسلامی آشنا کند شرکت در جلسات بحث وگفتگو با دانشمندانی که از گوشه و کنار دنیا می آمدند از جمله فعالیتهای امام در آن زمان بود که این کار کم کم خشم مامون را برانگیخت تا ابنکه بالاخره این امام بزرگوار را در سن ۵۵ سالگی در شهری بنام طوس واقع در خراسان ایران که امروزه به نام مشهد الرضا شهرت دارد و در آخر صفر سال ۲۰۳ه.ق مسموم کردند وبه شهادت رساندند.
🔹شخصيت اخلاقى امام
از خوش اخلاقى امام سخن بسيار گفته اند. در اين جا به چند نمونه آن توجّه كن و ببين كه امام در برخورد با مردم به چه نكات ريزى دقّت مى كرده است. همه اينها براى ما درس (چگونه زيستن) است:
ـ هيچ گاه با سخن خود، ديگران را آزار نداد.
ـ سخن هيچ كسى را قطع نكرد.
ـ به نيازمندان بسيار كمك مى فرمود.
ـ با خدمتگزاران خود بر سر يك سفره مى نشست و غذا مى خورد.
ـ هميشه چهره اى خندان داشت.
ـ هرگز با صداى بلند و با قهقهه نمى خنديد.
ـ هنگام نشستن، هرگز پاى خود را در حضور ديگران دراز نمى كرد.
ـ در حضور ديگران هرگز به ديوار تكيه نمى زد.
ـ به عيادت بيماران مى رفت.
ـ در تشييع جنازه ها شركت مى جست.
ـ از مهمانان خود، شخصا پذيرايى مى كرد.
ـ وقتى بر سر سفره اى مى رسيد، اجازه نمى داد تا به احترام او از جاى برخيزند.
ـ به پاكيزگى بدن، موى سر و پوشاك خود بسيار توجه داشت.
ـ بسيار بردبار و صبور و شكيبا بود.
اينها گوشه اى از اخلاق امام بود. آيا با داشتن اين اخلاق و رفتار نبايد خدا از او راضى و خرسند باشد؟ و آيا سزاوار نيست كه او را (رضا) بنامند؟
بهمین جهات اورا
🌺 رضا 🌺می نامند
خجسته سالروز میلاد پربرکت امام رضاعلیه السلام را محضر امام عصرروحی وارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و شماگرامیان صمیمانه تبریک وتهنیت عرض میکنم
🌺شادوپیروزو سربلندوسعادتمندباشید/ان شاء الله