پست های وبلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم
سخنم رو با یک سوال از شعرای جوان شروع می‌کنم!
آقا! یک جوان مگه با دو سه ساعت وایسادن و نشستن پاهاش ورم می‌کنه؟ نه ولله!
حالا به این روایت دقت کنید که از امام صادق(علیها‌السلام) که می‌فرماید:« فاطمه سلام الله علیه از شدت عبادت پاهاش ورم می‌کرد و شروع به درد می‌کرد!» حالا به داستان و روایت مشهور اشاره می‌کنم که حسنین علیهاالسلام می‌فرمایند:« ما مادرمان را حین عبادت ندیدیم مگر آن که اول برای دیگران و همسایگان دعا و نماز اقامه می‌فرمودند و سپس برای ما دعا می‌کردند.»
موقعی که مادر ما رو به شهادت رسوندن، حضرت 18 سال سن داشتند! یعنی حضرت تو اوج نشاط و جوونی خودشون بودن.
حالا اینکه نحوه شهادت به چه شکلی بود که وجود مبارک آن حضرت کمرشان صاف نمی‌شد بماند که مجال و صلاح شرایط بر بازگویی آن نیست. ولی آن حضرت چقدر عبادت می‌کردند که در اوج جوانی مبارکشان پاهاشون متورم می‌شدند و درد می‌کردند؟
چرا ما از معنویات دور شدیم؟ چرا نسبت به نماز و ادعیه‌های مجرب وارده اینقدر کاهل و بی‌توجه شدیم؟ جوان یعنی نشاط! مقام معظم رهبری می‌فرمایند جوانان روی معنویات خودشون کار کنن و در کنار تحصیل، به رشد روح خودشون بپردازن! مسئله مسئله جدی هستش!
بنظ این حقیر یکی از مشکلاتی که جوان امروز با اون دست و پنجه نرم می‌کنه و اون هم گره‌های کوچک و بزرگ اون تو زندگیش هست همین بی‌توجهی به معنویات هستش.
هیجوقت فکر نمی‌کردم یروز بیام تو سایت شعر ناب پست وبلاگ بنویسم. اصلا یهویی و دلی شد! به ترکیب بندی جملات و رسمی حرف زدنم اصلا توجه نکردم با همون لحن و گویش شخصی خودم نوشتم. چون یه حرف دلی بود نه متن ادبی پژوهشی.
خداوند ان‌شاءالله بر توفیقات ما بیفزاید.
و من الله توفیق