رسید مرگ

درود بزرگوار
زیبا بود
اما قافیه نداشت

درود بی پایان بر شما شاعر گرامی جناب آقای خوش بین

درود جناب خوش بین عزیز

نه بعنوان یک غزل ، بلکه به شکل سپیدی که نقش آفرینی واژه ها و تمثیلات متضاد ، با چینشی ماهرانه تجسمی از جدایی را نقش زده ، بسیار تاثیر گذار و گیراست

قلمتان روان و عشقتان جاودان

درودها جناب خوش بین عزیز
غزلتان به مانند همیشه زیبا و سرشار از احساس های ناب است احسنت بر قلم توانایتان. در پناه حق سرافراز و پایدار باشید👌

درود فراوان
بسیار بسیار
زیبا و عالی
بود🌺

تو لباس رفتن می پوشی
من لباس سیاه غم
تو چمدان غرور میبندی
من دو چشم خسته
تو آفتاب حیات آوری
من یک آدمک برفی
تو در شروع هستی
من کفن به تن
چگونه از تو بخواهم چند لحظه ایستادن را ؟
تویی که شکستی
منی راکه ریختم به پایت جهان را
حالا این من تنها
دل خوش به دلخوشی های تو
و تویی که رفته ای...
وشکسته ای چراغ خواب امیدم را
تمام زندگی ام را هم
پس از دلم به تو می بخشم
زود ترامضا کن
پای رسید مرگم را...
درود
موفق باشیدجناب خوش بین

سلام و ادب و احترام محمد خوش بین عزیز

سلام جناب خوش بین بزرگوار
شعرتون به دل نشست غمگین بود ولی عالی بود
موفق باشید

سلام و درود جناب خوش بین عزیز
بسیار زیبا سروده اید

بسیار عالی
درود بر شما شاعر ارجمند
------------------

این کوچه را یکباره بارانی نکن ای عشق
پاییز را اینگونه طولانی نکن ای عشق

وقتی دلم سرمای جان‌فرسا نمی‌خواهد
هر شب هوایم را زمستانی نکن ای عشق
-------------- مهدی ملکی (الف )