لحظه جاوید

بسمه اللطیف
در تغزل

آن گه که نسیم از سر گیسوی تو پیچید
صد بوسه شیرین ز روی ماه تو می چید
خندیدی و عکس تو در آن لحظه پرعطر
شد ثبت و سند وجه دلارای تو گردید
دریا به خروش آمد و پرموج شد از عشق
وقتی به تبسم لب شیرین تو خندید
زد بوسه به پای تو شن ساحل و بی تاب
گردید ز لطف تو و بر خویش بلرزید
آفاق درآن حال پر از روی تو بود و
چشمم به جز عشق تو دگر هیچ نمی دید
زیبایی توفانی تو آمد و می برد
دل را چو پرستو به سر قله امّید
افسوس که آن دلبر رعنای تو مهدی
بگزید ره و شیوه بی مهری و تردید
هر چند جفا کرد در این شعر نمودی
زیبایی آن لحظه جاوید چو خورشید

مهدی رستگاری
سی و یکم فروردین سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
بیستم مارس 2021 میلادی