الفبای نابودی

پرواز
آری دلم کمی پرواز میخواهد
به سوی خاکریز دشمن
دلم میخواهد الفبای
نابودی را بنویسم
اما با دست های تاول زده
مگر میشود
سلامتی را نوشت
مگر میشود
بهشتی بود
و از جهنم نوشت
اینجا هر چیزی بوی نفرت میدهد
دست های مادر
پیراهن پدر
اشک های خواهر
برای عروسک گران قیمت همسایه
تازگی ها عادت کرده ام
عاقل بشم
شاید کسی
شعرم را خواند و برایم دست زد
میدانم بی معنی است
اما تازگی ها
فکرم بی آنکه به من بگوید
راجع به صدای صاحب خانه
ما فکر میکند
وقتی که  بلند فریاد میزند
و ما را در خیابان شرمساری پیاده میکند

صدای پاهای خوشبختی ام روزی
همه را کلافه میکرد
اما حالا بدبختیه مرا
میشود بر روی
ورق سفید و بدون نوشته ی
دفترم ببینی