شعر کوتاه

شکوفه های صورتی و سفید ...
بوسه هایت ،
بر گونه های سرخ من ؛
حکایت عشقی ست ماندگار و اساطیری ؛
مانند بوسه های اسفند و فروردین !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
____________________
شبیه شکوفه های فروردین ؛
شبیه شب بو های رنگی ...
مثل یک اتفاق ناگهانی ؛
مثل بهار ؛
رخ بده بیا ...
پایان بده به تمام نیامدن ها ...
#مژگان_بختیاری (پرتو)
___________________
تو بهار بودی و ...
بی اختیار ؛
شکوفه زدی بر زندگی ام !
و من به اجبار ،
یک عمر ...
در انتظار دوباره دیدنت ،
و زمستان نگاهت ؛
میمیرم !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
_______________________
من تو را زندگی کرده ام ؛
لابه لای شکوفه های صورتی موهایت ...
میان پیچ و تاب عمیق و دلبرانه ی گیسوانت ،
میان فروردین نگاهت ؛
و چه زیباست این زندگی !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
___________________
لبخند تو ...
زیباترین لهجه ی عشق است ؛
تو تمام ایمان منی ...
بخند جانم !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
___________________
نیمه شب ...
از خواب پریدم ؛
آغوشت نبود ؛
باز هم دست خالی به خواب بازگشتم !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
_____________________
تماشای تو ...
عاشقانه ترین و زیباترین ؛
حس ممکن است ؛
وقتی بعد از یک خستگی طولانی
با قهوه ی تلخ چشمانت دلبری می کنی ،
و من جرعه جرعه می نوشم !
#مژگان_بختیاری (پرتو)
______________________
مانند کودکی که ،
در شلوغی شهر مادرش را گم کرده ...
به دنبالت میگردم !
پر از التماس
پر از اشک
پر از خواهش
برگرد و کودکانه در آغوشم بگیر
و بگو که قول ماندن می دهی !
من از گم شدن میترسم !
#مژگان_بختیاری (پرتو)