دست نیافتنی ترین معشوق من

سلام‌.... صداقت و سادگی قلمتان البته ستودنی ست و هرچند تعیین مرزی برای تشخیص شعر از دلنوشته اغلب با اختلاف نظر مفتیان عزیز ادب ، ممکنست عقیم بماند . اما من نیز به احترام شما این را دلنوشته میدانم و ازهمان زاویه به آن نگاه میکنم .نمیدانم خانم رضایی عزیز ، در مورد بلاغت مطالبی خوانده است یا خیر ؟ میخواستم شمارا تشویق کنم که پیگیر این دانش باشید و قطعا به قلمتان قدرت بیشترخواهد داد .مثلا یکی از شروط بلاغ در یک سخنرانی یا نوشتار ، پرهیز از تکرار و حذف اضافات و هرس کردن کلمات است تا به ایجاز محتوا و ترقی ساختار آن بینجامد . مثلا در همین نوشته ی شما بی شک مواردی هست که شاید وجین کردن آنها میتوانست به وجاهت کار کمک کند :

وقتی که نزدیکت می شوم ( حرف که را میتوانید حذف کنید )

چرا گریزانی از من همیشه ( در دلنوشته نیازی به جابجایی ارکان جمله نیست و ممکنست به کار جلوه ی تصنعی بدهد )


حق داری از عشق یک هیولا بترسی . ( از آنجا که منظور صاحب اثز از هیولا خودش است ، به جای یک از این استفاده میشد شاید روانتر نشان میداد : از عشق این هیولا )

ولی از خیالم نگریز که چون خودت ظریف هست ( است یا ست بجای هست مناسبتر است : ظریف ست )

من نشانی خدا را به دنبال ( به دنبال توجیه ندارد . به جای آن مثلا : من نشانی خدا را در پیچ و خم ... بنظر روانتر است )


و منیت خودم را ( شناسه ی میم حشو است : منیت خود را منطقی تر است )


و اصلاحاتی ازین دست که به گمان حقیر به لطف کار کمک شایانی خواهد کرد . و البته آنچه نوشتم بی گمان نه وحی منزل است و نه تکلیف و اجبار ، بلکه صرفا پیشنهاد است و اختیار با صاحب صفحه است که سره و ناسره را از هم تشخیص و تمیز دهد . و در آخر سپاسگذارم بابت باز گذاشتن پنجره ی نقد .. و تبریک ایام نوروز به شما و خانواده تان .. خدمت دوستان قبلا هم نوشتم فعلا گوشی ندارم و تنها از طریق گوشی بچه هام ممکنست گاه و بیگاه سرکی بکشم و قسمت این شد امروز برای خانم رضایی اولین تیک نقد ۱۴۰۰ را فعال کنم

عید بر همه ی دوستان مبارک