امید (م.ج.مولوی)

جیب من خالیست ، اما در دلم ، یک گوشه ای ، جای امیدیست ، که هرگز نکند ترک ، دل بوالهوسم را ، چه وقتی که شده مملوءِ یک خواهش کوچک ، نگاهی ، صدایی، و شاید کمی هم لطف نگاری ، و حتی به زمانی ، که قلبم بتپد بهر دو چشمان خماری   زمانی که شوم خالی خالی، ز هر گونه کلامی ، برای صفتُ و مجد تو ای ماه تر از هر گل و از ماه  و ز  ماهی ، به جز این دو سه خط در کف ما نیست توانی ، صدایت بنشیند به دلم بیشتر از نغمه ی دیوان و صراحی  به چشمان تو هر گز نرسد چشم غزالی ، خورد غبطه به لب های تو هر دانه اناری . همیشه و همیشه و همیشه ، دلم قرص وَ محکم ، دلم گرم ، دل‌ آرامِ دلارام ، دلم سرخوش یک لذت شیرین  دلم همره یک یار ز دیرین ، دلم سقف محالش شده زیرین ، دلم شور و نشاطش شده سنگین ، دلم همقدم دوست به الوند و ورامین . شود کور ، هرآنکس نتوان دید ، که شادم ، و میرقصم و آزاد و رها از تنش و فکر و خیالم ، که دارم به دلم ، هرچه که باشم ، به هرجایی و هر حال که باشم ، امیدی . ڪہ گوید به من ای دوست مخور غم، که داری تو مرا هرچه که باشی ،
 امیدیست ، به وصل تو ام ای یار ، کند سرخوشم از وصل تو دلدار ، و هرگز نگذارد که شود این دل من غرق به غمزار

 

 

 

دیوان و صراحی : دو نوع ساز زهی

این سومین بحر طویل من هست 
اولین بار که با این سبک آشنا شدم شرح حدیث شرف کساء بود از صامت بروجردی و خیلی خیلی خوشم اومد...
در صورت امکان لطف کنین و هر اشکالی به نظرتون میرسه رو بهم بگین

چون اولین قدم برای اینکه بتونم  پیشرفت کنم شناختن ضعف های نوشته هام هستش