شب بارانی

درود /

سی ( ۳٠ ) فعل آن هم برای یک غزلِ ۹ بیتی، زیاد است

اگر دَه فعلِ به ناچار آمده ی ردیف را کنار بگذاریم،می توانستند با جایگزینی واژگانی دیگر ازدیادِ این کمیت را بکاهید.( آوردن فعل بیش از حد، از زیبایی سروده جلوگیری میکند).



همچون سوالی سخت بودم باشما آسان شدم

این مصرع ایراد وزنی دارد.

یا


درهر قنوتم از گناهان شما گریان شدم
گناهان در این مصرع، وزن را به هم ریخته.

و در ادامه:

گفتم که ای دریا،خودم آرام جانت می شوم
تشبیه بلیغ زیبائیست( با ادات و وجه شبهِ مستتری،که از لوازم تغییرناپذیر بلیغ میباشد)

شعر، فضا و حالات متفاوتی داشت که مایلم بیشتر از این نگویم و در حریم تنهایی اش ورود نکنم و شاعر را در این افکار،باقی بگذارم.


موفق باشید