باد

سپردم دست باد اين پيكرم را

قلم را برگ برگ دفترم را

كه سوخت آخر سراپايم چو شمعي

به طوفان داده ام خاكسترم را

زمستان

دلم مي سوزد از سوز زمستان

زسوز من خزاني شد گلستان

اگر سر پوش دل بردارم امشب

بسوزانم تمام باغ و بستان

چل تكه

دلم چل تكه شد كو تكه هايش

نمي آيد بگوشم هوي و هايش

كجا رفته خدا را اين دل من

كه در سينه غمي مانده به جا

 شب باراني

شب بارانيم را حس نكردي

دل زندانيم را حس نكردي

در اين بيغوله هر شب تا سحرگه

غم پنهانيم را حس نكرد