پنج شنبه ی آخر سال

روز که رفت

درخت ها به دنبال سایه ای

طول خیابان را دویدند

چشم فانوس در چمدان قدیمی

پنج شنبه ی آخر سال

باز مانده بود

در آن خلوت

درخت ها به قد ایستاده

زانو به خاک زدند

هوس ها چوب  به آتش کشید ند

تا باغ

شاخه های خشکش را

به عزای ریشه ها ببرد

روز که برگشت

درخت ها سایه گرفتند

اما میوه ها

در میان دلهره های شب

در دست ادمها خالی شدند

مادربزرگ بوی بهشت می داد

او که سیب را در هیج کتابی نخوانده بود