آشوب زمان

تا موی پریشان شده ات تاب افتاد
آشوب زمان  بر دل بی تاب افتاد
بیدار شد و غیر تو را هیچ  ندید
چشمی که تو رادیده و درخواب افتاد
ابروی تو در رکوع و شد  وقت سجود
بازاین زاهد شوریده به محراب افتاد
بر آب نظر کردی و من  با چشمم
دیدم که درون آب    مهتاب افتاد
دریا ز سر شوقِ تو آمد به خروش
عکس رُخت اینگونه به گرداب افتاد
بر تار زدم زخمه و  آهش برخاست
از ناله و سوزِ ساز  مضراب افتاد