شب سیاه

بر دشت و دمن گل سرخ غروب روییده است
/ بر دشت پیچک ترس و تاریکی پیچیده است از وحشت هجوم سپاه ظلم شب سیاه
/ ستاره ها خاموش و ماه رنگ پریده است به سگ گله نیست چشم امید گوسفندان
/ وقتی که شبان در مهمانی گرگها رقصیده است دسته ی تبر سرو ازادی دیروز است که
/ زیر پای علفهای هرز بر خاک افتاده است سر زخاک بر آرد بهر آزادی گر گل لاله
/ میبنی فردا که در خون خود غلطیده است یکی یکی خاموش می شود فانوس کم نور امید
/ وفتی بی رحمانه تند باد ستم وزیده است آنچه به جای نرسد فریاد داد خواهی است
/ یاصدا صدا نیست یا که دادگر خوابیده است

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
مبین مشکلات جامعه
دستمریزاد

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
مبین مشکلات جامعه
دستمریزا

درود فراوان
بر شما
بسیار بسیار
عاااااالی

قلمتان توانا

سلام و درود جناب غلامی:
سروده‌ات را از دیدگاه شعر کلاسیک نگاه نمیکنم،
از دریچه‌ی نگاه انتقادی و دردمندانه‌ی شاعر به جامعه امروز و گرفتاری آن میبینم که لایق لایک بود و این گلها

دورود وسلام استاد
گرامی

شاعر گرامی
شعرزیبایی بود
همیشه سرافراز باشید