بمن فرصت بده

 

بمن فرصت بده در تو رها شم

بمن فرصت بده که در تو جا شم

ندارم طاقت ِ دوریت و ای یار

بمن فرصت بده که با تو باشم

 

بمن وقتی بده تورو ببینم

بمن اجازه ده پیشت نشینم

از اون باغ ِ پر از گل واژه ی لب

بمن رخصت بده یک بوسه چینم

 

بمن فرصت بده  ای همزبونم

بمن فرصت بده برات بخونم

برات بخونم این شعر ِ قشنگ و

سر ِ قول و قرار خود میمونم

 

کمی فرصت میخوام که خونه سازم

تواون خونه به عشق تو بنازم

چنان محکم کنم سازه ی عشق و

که در زلزله ها آسون نبازم

 

کمی فرصت میخوام فرشی ببافم

تموم تار اون از قلب ِ صافم

بشینیم روی اون فرش پر از مهر

بخوابم روی اون وقتی کلافَم

 

بمن فرصت بده  ای همزبونم

بمن فرصت بده برات بخونم

برات بخونم این شعر ِ قشنگ و

سر ِ قول و قرار خود میمونم

 

ز من هیچوقت نگیر این فرصتا رو

بمن هیچوقت نده اون حسرتا رو

دلم اهل ِ کنار و شور و بوسه س

برام بیارهمیشه  وصلتا رو

 

میخوام اقرار کنم من با اجازه

دلم از همه جز تو بی نیازه

تو معبود ِ منی هر وقت و بی وقت

برام هر لحظه ات وقت نمازه

 

بمن فرصت بده  ای همزبونم

بمن فرصت بده برات بخونم

برات بخونم این شعر ِ قشنگ و

سر ِ قول و قرار خود میمونم