قربان شما

اینچنین که می شوم هر روز قربان شما
می ررودآخر سرم بر روی دامان شما
مثل سرباز جدا افتاده از یک لشکرم
زخم دائم می خورم از تیر پیکان شما
آخر این  دیوانگی پیراهنم را می درد
تا بسوزاند مرا خورشید تابان شما
تا که از چشمان زیبای شما صحبت کنم
می زند چاقو به من لات خیابان شما
عشقت آخر کودک بی سر پرستم می کند
تا بخوابم چون گداهاتوی میدان شما
من یقین دارم که  باتک بیتهای دائمم
می شوم یک روز  چون موسی غزلخوان شما
موسی عباسی مقدم