من به آغوشِ تو تشنه م

باز داره بارون می زنه
به پشتِ شیشه یِ چشام
بازم دارم غرقت می شم
حتی اگه خودم نخوام
باز داره می سوزه تنم
تو شبِ سردِ فاصله
وقتی که طوفانی بشم
دستات حریمِ ساحله
زمین که میاد برقصه
با سازِ غمگینِ صدام
آسمون گریه ش می گیره
اَز خنده یِ تلخِ چشام
دوباره ساعتِ خونه
سکوتو فریاد می زنه
پنجره آروم نداره
می خواد شبو جار بزنه
من به آغوشِ تو تشنه م
تو این شبایِ خیسِ غم
اگه با شعرات می خوابم
بدون هنوزم عاشقم
من به تو نزدیک میشم
تو هنوز دوری اَزَم
کاشکی دستامو بگیری
که تو حسرت گم نشم
شب و دلتنگی و بارون
اسیرن تو دستِ فردام
خاطرات من و تو
می سوزن تو سوزِ دردام