اشک تبسم

مواظب باش ای آقا که بانو را نرنجانی
گیاه و ساقهٔ احساس نازش را نخشکانی
دلش را غرق شادی کن، نگاهش را پر از امید
که تا سرحد امکان غنچه هایش را بخندانی
حواست باشد ای آقا، که بانو لالهٔ عشق است
مبادا این شقایق را بخشکانی، بمیرانی
به راه و رسم و آیین وفاداری و دلداری
بیاور باده شادی که او  را  خوش بنوشانی
سراغ از شادی و غم های هر روزش بگیر آنگاه
که تا آن جا توان داری، امیدش بر شکوفانی
من این را خوب می دانم، که می دانی نمی باید
سر و کارش گذاری هردم و، او را بپیچانی
دل این مهربان را مهربانانه به دست آور
چنان کز چشم او اشک تبسم را ببارانی