عهد کردم که برنگردم

عهد کردم
که برنگردم
ولی نمیشه
هرچه بیشتر پیش میرم
انگار زنجیره
که از پشت سر  سفت تر میشه
چه جاذبه ای داری تو
یه کهکشان در عذابه
یه سیاره ی کوچیکم
که محو صداته
یه خورشید بزرگی
پر نور و شور زندگی
به تو بر نمی گردم
ولی برنگشتن چه سخته
بند بندم، بنده، به زنجیری که زجره
این طنابو کن پاره پاره
مهم نباشه کیهانت از هم  بپاشه
یه کهکشانی به تنهایی
سراسر پر از نور و افق
اینکارو رو سختر کرد
این شکستن که ساده نیست
از این جهان بریدن کار ما نبود
مارو به کجا رسوندی که شدیم زخمی و کبود
از ما چی گرفتی
که پس نمیدی
از چی رنجیدی
این دل دادن عمدی نبود
باید میرفتم باید برم
عهد کردم که برنگردم
ای وجودم گذر کن
حالا که رد میشی
کمی خطر کن
آغوشت باز باشه شاید یه دنیای دیگه
یه کهکشان مثل تو باشه
عهد کردم که برنگردم هر چی که حرفه بپاشم رو شن ها
بگردم بچرخم برمدار کهکشان ها
اما حق بده به ما یه  ذره
از هر جایی که رد میشم
نه اینکه  دنیای قشنگی نباشه
خوبیاش به گروه خونی ما نمیاد/ به جو زمین ما نمیاد
چقد باید بگرد چقد احساس خلاء دارم
انگار یه سیاره ی پوچم
انگار اصلا وجود نداشتم
من انقدر ضعیف نبودم
از من چی ربودی
از ما چی دیدی
باید برنگردم تو اینو خوب میدونیی