یادش بخیر

یادش بخیرتواون روزایی ک بودیم کنارهم
 صفابودویکدلی بود میساختیم بازیاد وکم 
برقی نبود گازی نبود فقط اجاقو کَلِه بود
 برف زیاد بارون زیاد دلها همه یکدله بود 
روستای ماتو دامنه کوه بلند تپه بلند
 جاده فقط خاکی بودو زمستوناش خیلی چرند
 ناشکرنبودیم واسه بارندگی های زیاد
 یاکه بریم تو کوچه و بچمون از سرمابچاد
 برف میومد اندازه ی یه ادم دومتری
 روستامیشد مثل شمال سیبریه دیمتری 
بایدبرای نورمون باهم میرفتیم اردهه 
نفتو روی پالون خر میاوردیم بافاصله 
گردسوزمون اندازه ی لامپ صد روشنی داشت
 کرسی هامون اندازه بخاری ها گرمی میداشت
 هیزمو ازباۼ میوورد پدر برای خونه اش 
دودی میکردیم نرمه رو مردم بودن دیوونه اش
 نون لواش و پنجه کش تهش میرسید کوله مال 
هیچ خبری زبربری نداشتیم حتی شیرمال 
آردها همه سهمیه بود هرماهی دوتا کیسه بود 
یه پیرزن نونو میبست انگار ک روهم ریسه بود
 روستای ما چندتا محل بنام های محلی داشت
 جیرمله و جرمله داشت سوته مله میان مله داشت
 یه چشمه داشت و یک عسل یه جوب میون هردوتاش
 ابومیبردیم خونمون بادبه ها ما از سه تاش
 اب جوبو حیوونامون اب عسل خوردنیمون
 شستن ظرفاهم با اب چشمه بود توخونمون
 من ازحمومش چی بگم خدایی یک صفایی داشت
 مثل سونا و جکوزی میخوندی  یک نوایی داشت 
صدا میپیچید میونش چو دره های سید دره
 فاضلابش رها میشد توشیب سوی ورگه دره 
حموم نگو بهشت بگو میشدی مثل یک دوماد 
راضی بودی تواز حموم مشهدی الله مراد 
مدرسه هم بود واسمون روی دوش تاداری سو
 بهداریم همونجا بود تودیدماو روبرو
 دردا، کمو مریضی کم داروها هم خیلی نبود
 برای خوردن دوا البته که میلی نبود
 چونکه همش ۼذاهامون خودش دوا بود واسمون 
چۼندرو هویج بودو شیرو پنیر بود واسمون
اشکنه و کله جوشو ماست و خیارو گورِ ماست 
خوردنشون برای ما چقد لذیذ و باصفاست
گوشتابرامون قورمه بود با زحمت مادرمون
 تو اشکنه تو تخم مرۼ نیرو میداد به جونمون 
شب چره هاشو من بگم کندوس وتوت وکتنی 
گردوو سیب و سنجد و سجق به جای بستنی
 تانیمه شب کنار هم میشستیم زیر کرسیا 
حال همو جویا بودیم باهمه احوال پرسیا
حرف زدنامون مث هم یه لحجه محلی بود
 زبان ما برای ما یه افتخار ملی بود

بهروز کیاروستا (کرجی)