بیشه سیاه

در دل سیاه بیشه ها چه دیده ای
کاینچنین به جنگ ٱفتاب می روی
در افول سایه آرمیده ای و آب می شوی
با خیال خاطرات مانده در سکوت خویش
ذره ذره خواب می شوی
با من از صدای رودها بگو
قاصد کدامین فصول عاشقانه ای
حامل کدامین ترانه ای
ای نهایت بغض های مانده در گلو
آخرین امید پیش رو
با من از حواصیل ها بگو
این پرندگان در عبور
این مسافران، خستگان راه دور
بر فراز ابرها و کوهها بگو
من، آخرین باز مانده از تبار غربتم
آخرین برگ این بلوط پیر
در دل، جنگل اسیر
زیر تیغه ی تبر، دست مرد پیر
با من از شعله ها بگو
آن خیال ها رفته از سرم
مرا نظاره کن ای تو آشنای آشنا
دیریست به لطف بی دریغ تو
آتشی زیر خاکسترم