اگر نماندم و ماندی...

چقدر آمده ای دیرو وه چه شیرینی
تو آن رفیق صمیمی و عشق دیرینی

تو آن سلام سلامت؛ تو موج دریایی
تو شعله ای تو شرابی، تو خواب و رویایی

دلم ربودی و رفتی؛ چه بچه گانه دویدم
به راه عشق ندیدی، چه رنج ها که کشیدم

صدا و لحن تو در گوش و دلخوشم بر این
تو نغمه سر کن و این مست عاشقت را بین

به قد و قامتت ای سرو، به ناز چشم تو سوگند
دعا نموده ام از دل که شاد باشی و خرسند

دلی که برده ای از من، فدای روی چو ماهت
تمام هستی من هم نثار نیمه نگاهت

فلک ز جور و جفا کرده راهمان را دور
بدون بودنت این قلب، می زند ناجور

اگر نماندم و ماندی در این زمانه سلامت
قرار و وعده ی دیدارمان به روز قیامت

وفای عهد کن و دست من بگیر ای یار
جدا نکن ز خود هرگز مرا دگر اینبار

علیرضا مسیحا
26/03/99