(آدم )

باسلام و احترام
سه گانه ی بسیار بسیار زیبایی است
چون اجازه ی نقد داده اید در کمال احترام به حضورتان عارضم که در مصراع
"دلواپس این زندگی ای ننگ هستم " بهتر است بفر مایید
" دلواپس این زندگی یِ ننگ هستم " به دو دلیل اول آنکه از نظر رسایی موزون تر است دیگر اینکه با صفات اشاره ی ( این وآن) نباید کلمه را بصورت نکره آورد
اگر میخواهید ( زندگی ای) بکار ببرید باید صفت اشاره (این ) را حذف کنید
نکته ی دیگر اینکه دو کلمه (کلوخ و شغال) زیاد با بقیه بافت کلامتان تناسب ندارد
عرایضم را حتما به روحیه بلندتان بخشیده اید
بهترینهارا برایتان آرزو دارم
موفق باشید

با احترام به ساحت بلند شعر و ادب ایران زمین
و با احترام به محضر اساتید ارجمند شعر ناب
و با سلام و عرض ادب خدمت نازنین دوستم راجی عزیز
این بار هم مثل همیشه زیبا و قابل توجه سروده اید.
مرحبا و دستمریزاد!

اما رخصت تا مجالی دوباره به زیبایی های سروده ی شما بپردازم بدین جهت که؛ عجالتا آنچه موجب شد تا زحمتِ خواندن این عریضه را به شما دوست عزیز بدهم، ظاهر غریب و متفاوت این سروده است و نیز استقبال جالب و قابل توجه شما از این نوع سرودن!
با روندی که پیش رو داریم هیچ بعید نیست در آینده ای نزدیک، این نوع سرودن با استقبال کم نظیری مواجه بشود و نیز مُبدِع ارجمند با تحسین و تکریم. و از سویی این کمترین نیز به جهت انتقادِ ناکارآمد مورد ملامت و سرزنش واقع بگردد! اما آنچه که حائز اهمیت است پیامدهای ناشی از تصمیم و یا انتخابی است که از جانب ما صورت میگیرد تا سازنده و یا مخرب باشد.
باری پیشتر در پیامی امیدوار بودم که جناب راجی عزیز با دانش و آگاهی انتخاب می کنند اما آنچه که امروز مشهود است عدم ارائه ی دلایل منطقی و موجه - از جانب ایشان - در خصوص ساختار این نوع سرودن است؛ یعنی عدم ارائه ی استدلال دانش محور.
مرقوم فرموده اید که:
"قالب سه گلشن : قالبی برای سرایش و دارای سه بخش با ساختاری مهندسی شده است که به ترتیب عبارتند از:
۱-آغازگر یا عنوان یا مقدمه
۲-بدنه یا متن
۳- پایانبخش یا حسن ختام یا نتیجه"
وقتی میفرمایید "ساختاری مهندسی شده" بنده بعنوان یک علاقمند انتظار دارم خیلی منطقی و موجه جواب بگیرم.
- دلیل اینکه یک بیت مستقل با ردیف و قافیه ی جدا به اول یک غزل، و یک بیت مستقل دیگر با ردیف و قافیه ی جدا به آخرِ همان غزل اضافه شده چیست؟!
- آیا بیت اول، مقدمه یا همان آغازگر است؟!
- آیا بیت آخر، حسن ختام یا همان پایان بخش است؟!
- مگر قالب غزل آغاز و بدنه و پایان ندارد؟!
تا بوده این ارکان جزء لاینفک آثار مکتوب ادبی به شمار رفته اند. ساده ترین نوع مکتوبه ی دارای احساس، یک "نامه" است. مگر نه اینکه در نامه نگاری حتی؛ مقدمه، متن و موخره داریم؟! پس بهره گیری از این ارکان در نوشتن، خیلی بدیع نیست و پیشینه ای دیرین دارد. و نیز کاستن یا افزودن بیتی یا ابیاتی - اینگونه - به قالبی دیگر به منزله ی ابداع نیست.
همان پنج بیت میانی سروده ی شما که حکم یک غزل زیبا را دارد، هم دارای آغازگر(مطلع) است، هم بدنه(متن) و هم پایان بخش(مقطع). با این تفاوت که در اینجا این ارکان به ضرورت نظم، شاید قابل روئیت نباشند اما در نثر بطور مجزا قابل شناسایی اند.
مع الاوصاف مراد از این عریضه ی انتقادگونه؛ نه جسارت به محضر شما دوست عزیز، و نه خدای ناکرده بی احترامی به مُبدِعِ ارجمند است. بلکه با توجه به تعریفِ "ابداع" انتظار میرود اگر جرقه ای و یا حرکتی در این راستا شکل میگیرد، منطقی، سنجیده، موجه و با دانش و آگاهی باشد.
با احترام
ارادتمند هداوند