قسم

قسم به صبح نگاهت، شبِ پریشانم
به بیت، بیتِ غزل هایِ پاک چشمانم

نگاهِ منتظرم، واژه واژه می بارد
تمام هستیِ من را که رو به پایانم

هنوز هستی و هرگز نرفتی از یادم
تو ای چراغِ دل افروزِ بین طوفانم

به دشتِ رازقی و یاس روی دامانت
به سرزمینِ تنت که شده گلستانم

به چشمه سار دلت، آبشارِ موهایت
بدون تو برهوتم کویر سمنانم

به توبه کردن و توبه شکستنِ لب ها
به شربِ خمر لبت با لبِ مسلمانم

دوباره خوابِ تو را دیدم و چهل روز است
نمیرد اثر مستی از دل و جانم

قسم به حکمتِ آن، آیه های در چشمت
به عصمت کلماتی که گشته قرآنم

به لحظه ای که شدم حافظِ نگاه تو
که بعدِ خواندن چشمت، در اوجِ عرفانم

قسم به لشگر مژگانِ شاهِ قاجاری
که در محاصره اش، مثلِ شهر کرمانم

به چشمِ شاعرِ بیچاره ای که خونین شد
همیشه پیشِ نگاهِ تو لطفعلی خانم