موی سِفِدر د تِ اینَه دیدوم*
آه بلند از کُرق* دل کشیدوم
یادُم اَمَد از یَک شعر زیبا
مقبول* خوندَ بود آقای گلپا
"عشق باید پا در میونی کنه
تا آدم احساس جوونی کنه "
د حس و حال خو کِلَوَنگ*بودوم
چن وقتَ عاشق شدوم و منگ* بودوم
گفتوم د دل که ای دل دیوَنه
برو و قصه خور بگو د ننه
گفتوم ننه الاهه صوقدتو* شوم
بیا برم خواستگاری نماشوم*
گفت مَدَروم که دخترَ اشطویه*
از قله ی کافچَ یا از دیشتویه*
خلاصه با ننه راهی شُدِم ما
رِفتِم د خواستگاری زلیخا
پییَری *گفت د ما یِکِ یِکه
مهریه ای هزار و صد تا سکه
۱۰۰ م تمنوم بشه شهربهای او
یک سرویس طلا ، شیش تا النگو
همونجه عاشقیر مِ بردوم از یاد
دلم سوخت د حال مجنون و فرهاد
از همه دنیا مِ شدوم فراری
دِگه بِشه بروم د خواستگاری
بیتَرَ* که د یکگی خو کنوم *
دل ر مثل عکس دلنگو* کنوم
بیت اول : موی سفد =موی سفید
کرق دل : ته دل مقبول : قابل قبول کلونگ : مشغول منگ: گیج
صوقده : بلا گردون نماشوم : سر شب اشطو: چه جوری کافچ و دیشتو : نام دو روستا پییری : پدرش بیتر : بهتر است
بهتر است به تنهایی عادت کنم
دلنگو : آویزان