مصطفی و خدیجه خانم

اگه کسی  پای صحبت  تکان دهنده ی مصطفی بنشینه ؛ با مفهوم واقعی عشق آشنا میشه . اوکه   83  سال داره  به قدری زیبا از عشق  53 ساله ی خود با خدیجه خانم تعریف می کنه که آدم حسرت  زندگی او را می خوره
مصطفی از پنج سال پیش که خدیجه خانم  را از دست داده  . در فراق او می سوزه . 
بر این شدم ، برای زنده نگه داشتن این  شور و مستی ، خاطره ی  شیرین و فرهاد عصر حاضر را در شعر مصطفی و خدیجه خانم به شعر بیاورم . باشد که  نقش خاطره ا ی با طرح عتیق از این زوج کهنسال  در هال و پذیرایی زوج های جوان پهن شود . آمار طلاق کهکشانی  بالاست !!!

( مصطفی و خدیجه خانم )  
رنگرز  تار و پود   زمستانم  بود  
از تاریکی نور می ساخت 
از نسیم عصر  
موج می انداخت بر گیس گندم زار
از بانگ سهره می خواند 
 که گوشه چشمی دارد  بر  سار 
از پنیر و عطر هل با استکان  چای 
از فتیر کنجد داغ  با  گل پونه ی باغ
نغمه ها می ساخت
گاهی که زانو به بغل ؛ بر روی دار 
دل نگران او می شدم  
خدیجه  با  لچک ترنج  قالیچه 
برایم  امید  می بافت  
در نهانی ی تب چند ماهه اش
برایم ، نوای شور می ساخت   
حیف که در برگ ریزان،  به بیماری باخت   
از غیبت او تا امروز 
می شود پنج سال و چهارده  روز
که  برای  او هستم ،  روزه  تا امروز 
میینی که ؛ کلید چیدن  پاییزه  او 
تو مشتمه هنوز ! 
_____
محمودرضا رافعی
بیستم بهمن ماه  98