شاید وقتی دیگر

شروع  غم هایم وقتی بود که
بجای حرف زدن
تنها مرا در میان
ستونی از کلمات
دسته ای از ردیف ها
واج هایی از واژه ها
جمله بندی هایی از لغات
دربند کشیدی
و غل وزنجیر
تعهد بگردنم آویختی
تا بجای حرف
بجای  دکلمه
بجای آواز
بجای سخن
برایت تنها شعر بگویم
غزل غزل
وتنها برایت
بنویسم
بند به بند
تا محکومیتم که تمام شد
شاید مرا
از این بندها آزاد کنی
تا رهایی را دیگر بار
با تبسمی
به نظاره بنشینم
شاید وقتی دیگر
که قرار عاشقی مان
را
دیگر نه از خاطر ببریم
ونه از یکدیگر دل ببریم
ذهن در تلاطم است
رویاهای خواستن ها را
که هر کس سری بلند کند
سربلند شود
به سکوت ضرب آهنگی
در پس پس لرزه های این عشق
دلواپسی حاکم است
چه حکم می کنی
بچینم
یک دسته ستاره  از آسمان ،
یا دسته ای   خوشه ازگندم دشتزار
ویا یک سبد سیب سرخ از باغ همین حوالی
که بوی تند تعفن تشکیک ها را از سرمان بیرون کند
این عطر دل انگیز میان کوچه باغ های خیال.