تنم را لای شعرهایت...

در تکمیل کدام شعرم کمین کرده ای

که خواب خرگوشی ام را

در خاطره هایت بیدار می کنی

ومن

چند قدم مانده به آوازهایت

سکوت می کنم

تا راز سرزمینم را

زیباترفاش کنم

در اندازه هایی که

روی تنت راه می روند

وردی که ادامه دیوارها را

به آوارها وصل می کند

حالا تو شعر می ریزی و

من

راز تو را در خود می نویسم

تا بیایی

روبروی شعرهایم بنشینی و

واژه ها را

حرف به حرف بپاشی

روی سنگفرش خیابانی که

رنگ سرخ گرفته است

بیا

بیا

تنم را لای شعرهایت بپوشان .

        11/9/89