انتظار

گفتی که مرا دوست همی میداری
از دوری من شب  به سحر بیداری
من می‌گویم که این علاجش نبود
برخیز و بیا اگر غمم میخواری
****×*********،،،،،،
صبح آمد و من منتظر دیدارت
هجران تو کرده بنده را بیمارت
داروی من خسته بدانی که چه هست
بوسی ز لبان سرخ همچون نارت
*******
دل بسته ی آن روی پری روی تو شد
آمیخته ی طبیعت و خوی تو شد
غافل شده از قبله و از سوی خدا
محراب نماز دل دو ابروی تو شد