فرهادی خود را به عیارم به تماشا

ای دیده به دیدار تو ، کارم به تماشا

شد سیر جمال تو،  بهارم به تماشا

آری به تماشای تو ماندم به تحیر

حیران به تماشای نگارم به تماشا

گر سر بشود عمر گرانمایه در این ره

صد عمر دگر طالب یارم به تماشا

این پیشه و این تیشه ، قلم را که ببینی

فرهادی خود را به عیارم به تماشا

صد قافله ار رهزن کویت زده باشد

من عزم به تاراج تو دارم به تماشا

دیدار تو از دیدۀ من کی شود آخر

گر پر زغم و کینه و زارم به تماشا

چون غم رود از سینه شود منزل جانان

در فاتحۀ یک شب تارم به تماشا

دارم به تماشا شعفی شوق تو جاری

مشتاق یکم وصل هزارم به تماشا

هر سو نگرم روی تو، مستم ز رحیقَت

هی پر کن از ان ، باده گسارم به تماشا